STOSUNKI DUCHOWE CO PRZEZ TO ROZUMIEM
Chodzi tu o stosunki czysto duchowe wyłącznie tylko mnie dotyczące. Ale wnikliwe współprzeżywanie tego duszą w znacznym stopniu dostępne jest i dla innych ludzi i pomaga im do osiągnięcia poznania. By umożliwić to współprzeżywanie ludziom do tego uprawnionym i mającym się w swoim czasie „obudzić” duchowo, a do nich jedynie skierowane być powinny moje słowa, muszę jednak wciąż na nowo wskazywać – coraz dokładniej określać tak dla nich, jak i dla przyszłych pokoleń owe same przez się ukryte stosunki – realne i postrzegane świadomością „ustosunkowanie się” moje podczas mego bytowania ziemskiego do wszystkiego co wieczne.
Oczywiście uczyniłem to już na różny sposób w pismach mojej nauki duchowej – niekiedy napomykając tylko, a niekiedy wprost wyraźnie określając to, co było do powiedzenia – ale dla wielu, jak widzę, wszystko to jest jeszcze za mało i chociaż od biedy potrafią czasem, co im się chwali, hamować swą skłonność do zadawania pytań, wszakże troszczą się znać o każde słowo, którego bym mógł im za swego życia ziemskiego udzielić o moim stosunku do rzeczy nieprzemijających.
Nie troszczą się wcale o rzeczy zbędne, nic bowiem nie jest zbędne, gdy szukająca dusza odczuwa w swym dążeniu brak najpewniejszych świadectw z dziedziny Ducha, którymi by chciała sama siebie przekonać! A gdzież by mogła znaleźć pewniejsze potwierdzenie!
