Trzecie oko - podstawy otwarcia i rozwoju

Ajñā - Trzecie Oko – Podstawy otwarcia i rozwoju

Trzecie oko - Ajñā, odczytywana jest jako Adźńā, a potocznie znana jako Trzecie Oko, lub Pojedyncze Oko, stanowi szósty ośrodek skupienia i rozwoju ludzkiej świadomości, od zawsze kojarzony z wnętrzem głowy czy poziomem punktu pomiędzy oczyma, między brwiami, w dolnej części czoła. Wiele szkół mistycznych, ezoterycznych na całym świecie uważa trening otwierania i rozwoju Trzeciego Oka za priorytetowe, okultno duchowe zadanie nie tylko dla swoich członków, ale i dla całej ludzkości. W istocie istnieje więcej ośrodków głowy, lotosów świadomości, a Ajñā jest ich podstawą, korzeniem całego systemu lotosów i kanałów energii, które zewnętrznie wytwarzają fizyczny obraz mózgu i powiązanych z nim gruczołów oraz funkcji i zdolności. Przyjmuje się, że lotos Ajñā powiązany jest z przestrzenią punktu czy obszaru międzybrwiowego, z poziomem dolnej, środkowej części czoła, a jego dwa symboliczne płatki lotosowe sterują procesami naprzemiennymi oraz organami parzystymi, przekładając się wprost na obraz dwóch półkul mózgowych, co jest oczywiste w świetle mądrości starożytnych mistrzów, wieszczów i świętych. 

Początek ośrodka Ajñā znajduje się w kanale centralnym ciała, który zwany jest suszumną, a który przebiega od podstawy tułowia, środkiem szyi i głowy, kończąc się w obszarze szczytu głowy, jeśli chodzi o bieg tego głównego słupa energii w fizycznym ciele. Punkt początku ośrodka Ajñā jest też skrzyżowaniem trzech przewodów subtelnych, duchowych energii znanych jako Ida, Pingala i Suszumna, gdzie Ida to przewód po lewej, a Pingala przewód po prawej stronie ciała, w niewielkiej odległości od centralnej Suszumny. Skrzyżowanie i połączenie trzech duchowych sił czy mocy ludzkiej jaźni, duszy, znane jako Trikuti daje wibrację trójdźwięku AUM zapisywanego też jako Om czy Ą, które to wibrację zwaną Prañawą i używa jako dźwięku nasiennego. Właśnie  popularne w rzeczywistych praktykach duchowych Om służy do oczyszczania, pobudzania i rozwijania ośrodka Ajñā, mając też właściwość równoważenia trzech energii organicznie. Należy to jasno powiedzieć, że nie ma poważnej pracy z Trzecim Okiem tam, gdzie nie ma głębokiej i wszechstronnej praktyki z dźwiękiem Om, z medytacją Om i wizualizacją znaku Om. 

Dźwięk nasienny, Bîja - Mantra, bo Bîja, czytane Bîdźa to ziarno z którego cała konstrukcja lotosu wyrasta, jest podstawą pracy, praktyki i wszelkiego rozwoju na poziomie Trzeciego Oka. Prañawa, popularnie zwana jako Om ma kilka coraz głębszych i intensywniejszych stopni pracy, generalnie pięć poziomów, gdzie wszechstronnie ożywia się Suszumnę pod kątem pobudzenia ewolucji świadomości zamkniętej w ziarnie wibracji. Praktykuje się Om podnoszone wzdłuż środka tułowia, wzdłuż przewodu Suszumny i rozprzestrzeniające się z wnętrza głowy na poziomie międzybrwiowym, z obszaru dolnej części czoła. Om jest nazywane Ajñā w postaci dźwięku, wibracją Trzeciego Oka, mocą lotosu głowy, potęgą Kundalini wewnątrz głowy. Wszelkie kursy ożywiania i rozwijania Trzeciego Oka opierają się zawsze na dogłębnym, intensywnym i długotrwałym wibrowaniu Om. Lotos Ajñā u swej podstawy posiada dwa wielkie zasadnicze płatki, także symbolizowane w sposób praktyczny symbolicznymi dźwiękami mocy Ham oraz Kszam (Ksham). 

Dźwięk Ham jest wibracją prawej strony, prawej półkuli mózgowej, a dźwięk Kszam jest wibracją lewej strony ciała, lewej połowy głowy, tak jak Om jest Centrum i podstawą wyrastającym z Suszumny. Kiedy aspekty mocy i energii związane z Ham oraz Kszam znacząco się rozwiną, a także zostaną zrównoważone, zbalansowane, wtedy też budzi się specyficzna sylaba wibracji Lam, tak jakby ukryty płatek z tyłu głowy, symbolizowany też znakiem położonej ósemki, nieskończoności, co uwzględnia zapis tej Bîja - Mantra w niebiańskim języku Sanskrytu. Interesująca jest rozwojowa kolorystyka tak całej Ajñā - Czakry jak jej płatków, czyli symbolicznie wyrażonych wibracji, bo obraz płatków lotosu powstaje wtedy, kiedy dźwięki są  praktykowane w intensywny, głęboki i długotrwały sposób. Płatki lotosu to energie wibracji monosylaby, które udrażnia i rozwija pewien subtelny kanał przepływu duchowej mocy, a także promieniowanie pobudzonej dźwiękiem aktywności, czyli duchowej cechy czy zespołu właściwości i możliwości. Jogiczne prace pozwalają na autentyczny, wszechstronny rozwój duchowy w całym biegu ziemskiego żywota, a także wiele wcieleń w ludzkie i wyższe, półanielskie formy bytu.

Ajñā dosłownie znaczy “rozkaz”, “porządek, “zakon”, ale także “nie wiem”, tutaj jako stan docelowo oczyszczonego z błędów umysłu. Oznaką właściwej już pracy Trzeciego Oka, tak zwanego przebudzenia czy otwarcia świadomości w ośrodku Ajñā – Ćakra jest głęboka harmonia z żyjącym Mistrzem, z Guru, połączone ze zdolnością odbierania idei, które rzeczywiście płyną, pochodzą od autentycznego Mistrza Duchowego. Wyraźną oznaką duchowej aktywacji Trzeciego Oka jest telepatyczna łączność z Mistrzem, bezwarunkowe i bezgraniczne powierzenie się duchowej opiece Guru, łączność uczuciowo-duchowa, która nie zawsze spotyka się ze zrozumieniem rodziny czy środowiska z uwagi na intensywniejsze i bezinteresowne zaangażowanie w prace Braterstwa. Brak głębokiej, stałej więzi z autentycznym żyjącym Guru zwykle wyklucza przebudzenie czy otwarcie lotosu, a ściślej duchowej świadomości Ajñā – Ćakry. Im lepiej Ajñā pracuje, tym większa więź i łączność z żyjącym Mistrzem Duchowym, gdyż wibracja sylaby Om otwiera kontakt duchowy jednocześnie wewnątrz jak i na zewnątrz, a Brahman to tak samo Wszechduch jak i Duchowa Osoba, Guruh. Podobnie sylaba Ham tycząca płatka lotosu Ajñā jak płatka tajemnego lotosu Guru na szczycie głowy, otwierając pogłębioną na swym stopniu świadomość duchową pozwala jednocześnie rozpoznać i stworzyć czystą i trwałą więź z żyjącym Mistrzem, Guruh. Ochocze wypełnianie rad i poleceń Guru w inteligentny, efektywny sposób, to pewna oznaka, że otwarcie, przebudzenie Trzeciego Oka ma miejsce. Utrzymywanie duchowej dyscypliny, porządku, zgodnie z poleceniem czy rozkazem Guru jest bardzo charakterystyczne dla ludzi w kręgu świadomości duchowej Ajñā – Ćakry! Podobnie ma się rzecz z przynależnością, często wielopokoleniową do ezoterycznych ruchów z hierarchiczną, zakonną strukturą, do zakonów wokół Aśramu Mistrza. 

Lotos Ajñā (czytaj Adźńa) opisywany jest w kategoriach jasnej i świetlistej, białawej poświaty, podobnej do blasku księżycowego, a także jako ośrodek bardzo wrażliwy na rytm i wpływy księżycowy. Wrażliwość na magiczny urok księżycowego światła oraz na rytmy księżycowe, cykle nowiu, pełni oraz tithi (faz, dni) księżycowych to kolejne charakterystyczne cechy ludzi z szóstego kręgu ewolucji, jaki dla rozwoju duchowego wyznacza Ajñā i stowarzyszone ośrodki, małe tajemne lotosy głowy. Księżycowe światło będące też wewnętrzną energią Trzeciego Oka ujawnia obecność archetypu Bogini, której typowe cechy i właściwości jogini i tantrycy ujmują terminem postaci Hakinî, a czasem Dhārani, od przejawów mądrości i szamańskiej mocy, także związanej z siłą koncentracji i uzdrawianiem. Hakinî odziana jest w blask księżycowego światła, jaśnieje jak księżyc i dzierży przynajmniej cztery istotne dla Trzeciego Oka atrybuty, jak Vidya (księga), Kapāla (czaszka), Damaru (bębenek), a także Japavatî (czytaj Dźapawati) czyli po prostu różaniec z pestek Rudrakszy. Przebudzenie żeńskiego aspektu boskości, świadomość Bogini, żeńskiej połowy Absolutu wynika z tego, że wiedza Boga budzi się w całości, bezdogmatycznie, a przy tym okazuje się, że budzony płatek Mocy Ham ma związek z Bogini! Księga oznacza esencjonalną i praktyczną wiedzę wszystkich Pism Świętych, włącznie z apokryfami, wiedzę sięgającą daleko ponad zwykłe religie i ich ciasne czy prymitywne dogmaty. Czaszka oznacza osobiste doświadczenie życia poza fizyczną, cielesną powłoką, czyli niezależność świadomej duszy od pojazdu ciała. Różaniec z jego 108 koralikami oznacza zdolność długotrwałego, intensywnego praktykowania włącznie z osiąganiem rezultatów głębokiej praktyki mantramów. Bęben symbolizuje zarówno zdolność do harmonii z kosmicznymi rytmami i cyklami jak i zdolność aranżowania szamańskich, tantrycznych ceremonii i rytuałów o głębokim znaczeniu hermetycznym. 

Trzeba sobie uzmysłowić, że rozwijanie mocy płatka Ham po prawej stronie Ćakramu Ajñā przynosi charyzmatyczne, magiczne – cudowne moce duchowe, a rozwijanie mocy płatka Kszam po lewej stronie głowy pozwala rozwinąć wielką mądrość, połączenie rzetelnej wiedzy oraz intuicji duchowej, a także wiele poznawczych zdolności i mocy rozeznawania co jest prawdą, a co fałszem. Osoba, której Trzecie Oko rzeczywiście się budzi, bez trudu rozpoznaje ziarna zdrowej duchowej nauki jakie pozostały po dawnych Synach Bożych – Mistrzach, Mędrcach i Prorokach – odrzucając wszelkie plewy i późniejsze dodatki, odrzucając błędne komentarze. Jest to osoba dużo praktykująca, oparta w praktyce Om w specyficznie głęboki sposób, gdzie taka osoba wie, że Prańawa, AUM-OM jest pierwszym dźwiękiem stworzenia jaki rozlega się w całym Kosmosie. Osoba zarówno przebudzona w Trzecim Oku jest lojalna, zdyscyplinowana, pogodna, zawsze można liczyć na jej pomoc i wsparcie, nie wycofa się z braterskiej pracy nawet w obliczu represji czy śmierci. Ludziom duchowym z otwartym Trzecim Okiem nie straszne żadne inkwizycje, ani konieczność podjęcia walki w obronie Prawdy Bożej, Guru, Aśramu czy braterskiej, ezoterycznej Wspólnoty. Rytm Damaru uniemożliwia bowiem tchórzostwo, a pobudza Bohaterstwo. Gra białego światła w naturze księżycowej pozwala na uzdrawianie, ale też na oczyszczanie wszelkich relacji z innymi istotami posiadającymi umysły oraz emocje, co daje pewien znaczący wpływ tak na ludzi jak i na inne żyjące organizmy.

Trzeba sobie zdawać sprawę, że o ile białe światło księżycowe jest absolutnym fundamentem pobudzanym i przez Bogini i przez praktykę Om, o tyle złoty blask czy tęczowe promienie stanowią pewne szczególne, kolejne fazy ożywiania i wzmagania pracy poszczególnych aspektów całej struktury Trzeciego Oka. Diamentowobiały, krystaliczny blask pojawi się, kiedy ożywiana i rozwijana jest moc Itara-Linga, Kryształowej Lingi, symbolu Absolutu, Boga Śiva, który uważany jest za najlepszą formę ołtarza ku któremu kierowane jest oddanie oraz cześć przez wszelkie dusze, uważane za poświęcone Bogu! Blask intensywnie niebieski, indygo, pochodzi od archetypu Hakinî, będącej ucieleśnieniem mocy, pokoju, pacyfikacji sił zła czy uzdrowienia z pomocą duchowo-magicznych zręcznych środków czy sposobów. Ajñā to ośrodek promiennego, pulsującego i wibrującego światła oświecającego, które rozprzestrzenia się w postaci kulistej fali. Prañawa - Om, budzi z czasem splendor chwały spontanicznie wyrażany przez wielbicieli, potem czystość substancji duszy, a w końcu duchowe przebudzenie, oświecenie. 

Ajñā to siedziba mądrości, mocy i chwały o jakiej ludzkie szkiełko i oko nawet nie śniło, choć wielkie nieznane stoi na fundamencie tego, co objawili mędrcy przeszłości, a spisali ich wierni i oddani uczniowie Boskiego Ducha, Mądrości i Prawdy. Ajñā zawiera zarówno tajemne, ukryte lotosy, jak i rozwija się w strukturę ośrodków nadludzkich, takich jak Manasa - Ćakra, siedziba sześciu poznawczych mocy nadzmysłowych!

Zapraszamy na warsztaty, gdzie można zgłębiać i doskonalić wiedzę

  

http://radza-joga.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: radza-joga.blogspot.com