Bo Yin Ra - Drogowskaz i wiersze

Drogowskaz i Wiersze - Bo Yin Ra

Bô Yin Râ to literacko-duchowy pseudonim artysty malarza i autora dzieł filozoficzno- mistycznych, który z urodzenia nazywał się Joseph Anton Schneiderfranken. Bo Yin Ra urodził się dnia 25 listopada 1876 roku w Aschaffenburg (koło Frankfurtu nad Menem) w Niemczech, zmarł 14 lutego 1943 roku w Massagno/ Lugano w Szwajcarii. W 1899 roku ukończył Städelsche Art Institute we Frankfurcie. W latach 1900-1901 studiował sztukę w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, w roku 1902 uczęszczał na Académie Julian w Paryżu. W latach 1912-13 przebywał w Grecji, gdzie namalował wiele ze swoich olejnych krajobrazów. W 1913 roku napisał swoje pierwsze filozoficzno-mistyczne dzieło, maleńką broszurkę "Światło z Himavatu", którą przesłał do Niemiec, gdzie została wydana w Lipsku tego samego roku jedynie pod inicjałami B.Y.R. W latach 1916-1923 mieszka i tworzy w Zgorzelcu na Śląsku, gdzie w 1920 roku zakłada Stowarzyszenie Mistyki Jakuba Böhme.

Swami Wiwekananda Paramahansa

 Jogin Swami Wiwekananda Paramahansa1863-1902

Swami Wiwekananda (hindi स्वामी विवेकानंद, bengali স্বামী বিবেকানন্দ, ur. 12 stycznia 1863, zm. 4 lipca 1902) - indyjski hinduistyczny swami i mistrz duchowy. Był uczniem Paramahansy Ramakryszny z Kalkuty. Jego największym osiągnięciem było propagowanie filozofii hinduistycznej (jogi i wedanty) na Zachodzie. Założył dwie ważne hinduistyczne organizacje duchowe: Ramakrishna Math i Ramakrishna Mission. Swami Wiwekananda był też jedną z głównych postaci renesansu bengalskiego.

Wiweka = rozpoznanie, rozróżnienie rzeczywistego od nierzeczywistego, dobra od zła, światła od ciemności, prawdy od fałszu; Aananda = szczęśliwość, błogość... Paramahansa - Najwyższy Ptak Wędrowny.

Urodził się w Kalkucie w rodzinie starej bengalskiej arystokracji. Gdy jako młody człowiek spotkał wielkiego bengalskiego mistyka Ramakrishnę, porzucił dom i został jego uczniem. Po odejściu ukochanego mistrza, zgodnie z jego zaleceniem, prowadził przez trzy lata życie wędrownego mnicha. Następnie zdobył pełne wykształcenie uniwersyteckie. Odbył czteroletnią podróż do różnych krajów, by zapoznać ludzi z naukami Ramakrishny.

Karma Joga - Swami Wiwekananda

SWAMI WIWEKANANDA - KARMA YOGAH – JOGA CZYNU i DZIAŁANIA

1. CZYN I JEGO WPŁYW NA CHARAKTER

Słowo Karma pochodzi od Sanskryckiego Kri - działać, czynić; każdy czyn to Karma; słowo to oznacza również skutki czynów; a filozoficznie używa się go także dla oznaczenia skutków naszych czynów z poprzednich żywotów. Ale mówiąc o Karma Jodze mamy na myśli tylko to pierwsze znaczenie - czyn, działanie, pracę. Celem ludzkości, według filozofii Indii, jest poznanie. Nie radość ani rozkosz czy przyjemność są celem człowieka, a poznanie; tamte muszą mieć swój koniec, więc błędem jest myśleć, że mogą być celem.

Sądzę, że niesłuszne, a nawet niemądre mniemanie, że szczęście jest ideałem do którego musimy dążyć, jest przyczyną niemal wszystkich nieszczęść i nędzy panującej na świecie. Przychodzi czas gdy człowiek przekonuje się, że poznanie jest celem do którego dąży, a przyjemność i przykrość, radość i cierpienie są tylko nieocenionymi nauczycielami; poznaje również wielką prawdę, że tzw. zło jest równie ważnym nauczycielem jak dobro, że z obu może wyciągnąć wielką naukę. W miarę jak radości i cierpienia przesuwają się przez duszę, pozostawiają po sobie pewne wyraźne ślady i obrazy, a wypadkową tych wpływów i przeżyć jest to, co nazywamy naturą lub charakterem człowieka. Jeśli przyjrzeć się charakterowi jakiegokolwiek człowieka, widzimy, że jest on zespołem tendencji, cech, sumą dążności całej psychiki; badając dalej przekonamy się że cierpienie na równi z radością było czynnikiem kształtującym jego charakter.

Bhagavad Gita - tajemnica najwyższej harmonii

Tajemnica Najwyższej Harmonii

Śri Kriszna i Ardżuna - Bhagavadgita

Indie, jak wszystkie narody świata, przechodziły w swej historii przez wiele ciężkich okresów, lecz dusza ich posiadała zawsze niespożytą siłę opiekuńczą, która wielokrotnie pozwalała im przetrwać nawet parowiekowe upadki. Mimo woli nasuwa się pytanie, co było źródłem tej siły? A jedyna odpowiedź jaką możemy znaleźć jest: lud Indii w żadnym okresie swej historii nic bardziej nie czcił, nic wyżej nie stawiał ponad Ducha. Atman był dlań zawsze najważniejszym celem, osią i przyczyną istnienia, a wszystko inne miało mu podlegać i służyć.

Duch jest niepodzielny. Ale wyraża się przez działanie serca, rozumu i woli, czyli przez uczucie, myśl i czyn. Możemy więc mówić o trzech drogach do zjednoczenia z Najwyższym, o drodze miłości, poznania i czynu. O każdej z nich mówią w ogólnym zarysie trzy wielkie epopeje hinduskie: Ramajana, Bhagawata i Mahabharata. Ramajana opiewa drogę niezłomnego czynu w służbie ideału; Bhagawata jest przejrzystą krynicą wystrzelającej w niebo miłości; a dumna Mahabharata przedstawia bogaty materiał wiedzy, niemal o każdym przedmiocie i każdym ważnym zagadnieniu życia.

Bhagavad Gita - czym jest dla Hindusów?

Czym jest Bhagawad Gita dla Hindusów?

Bhagawad Gita, stanowiąca część rozdziału - zwanego Bhiszma-parwa - wielkiej epopei indyjskiej, słynnej Mahabharaty, zajmuje jedyne, nieporównane miejsce w religijnej literaturze Indii; a znaną jest na całym świecie jako jedna z najgłębszych filozoficznych ksiąg. Jest ona jednym z trzech głównych źródeł duchowego natchnienia Hinduizmu, jednym z trzech podstawowych filarów, ni tylko religii, ale i całej kultury hinduskiej; drugim są Upaniszady; trzecim - księgi, zwane Brahmasutry; bowiem wszystkie inne księgi, świętego Prawa i pisma filozoficzne Indii (za wyjątkiem najbardziej starożytnych Wed) opierają się na naukach zawartych w tych trzech; słusznie więc nazwano je fundamentem całokształtu hinduskiej kultury. Zachodzi pomiędzy nimi ścisły związek i z łatwością można wykazać iż podstawowe nauki są wszystkim trzem wspólne.