Krija Joga atman joga oddechowa

Atma Krija Joga - Naukowa praktyka realizacji boskiej duszy

Krijajoga (Kriyayogah) to jedna z dwunastu klasycznych odmian jogi, powiązana silniej z praktykami typu krija (kriyah). Jest wzmiankowana w literaturze religijnej i jogicznej różnych okresów i nurtów. Kriyayoga służy realizacji Atmana - Duszy, Wyższej Jaźni. W klasyfikacji systemów jogi, Krija Joga należy do szerszej grupy znanej pod nazwą Tantra Joga, a także Kundalini Joga. Jest to ekskluzywna tak zwana Himalajska Joga Tantryczna, przez środowiska teozoficzne i ezoteryczne często nazywana jogą atmiczną. W ujęciu klasycznym ryszi Patańdźali objaśnił krijajogę w sutrze II.1 Jogasutr, jako składającą się z trzech osi praktyk: 

• tapas - asceza, żarliwość, wysiłek; 
• swadhjaja - kontemplacja światła jaźni (swadhi), medytacja światła jaźni; 
• iśwarapranidhana - duchowe oddanie żyjącemu mistrzowi.

Tapas, Svadhyaya i Iśvarapranidhana to trzy ostatnie Niyama w klasycznej jodze. Jej celem jaki określił Patańdżali w sutrze II.2, jest wywołanie stanu samadhi i osłabienie kleśa (uciążliwości). Postklasyczne odmiany krijajogi zawierają elementy analogiczne jak kundalinijoga i nauczają metod rozbudzenia energii kuńdalini. 

Krijajoga jako zbiór praktycznych ćwiczeń wygląda jak wyciąg z metod Hathajogi, Radżajogi i Lajajogi. W swej istocie, jest to zbiór metod praktyki nawiązujący do tych trzech wielkich szkół jogi. Krijajoga jest praktykowana przez Dewy (Bóstwa, Anioły), a kto praktykuje Krijajogę szczerze, w miarę duchowej realizacji sam staje się Dewatą i dołącza do mieszkańców Niebios.

Krijajoga to specyficzna technika jogi i medytacji przekazana tysiące lat temu przez Śiwa Boga pierwszemu królowi słonecznej dynastii znanemu jako Rishi Vivasvan. Praktykanta krijajogi nazywa się terminem krijaban, rzadziej też Krijajogi, bo dotyczy osób zrealizowanych. Ożywienie krija jogi nastąpiło w XIX wieku, dzięki takim mistrzom jak Mahawatar Nagaradźa Babadźi, Lahiri Mahaśaja i Paramahansa Jogananda. Ten ostatni pisał o niej w swej książce: Autobiografia Jogina i rozpropagował ją w świecie Zachodu. Według Joganandy (jego książki) krijajoga była znana już w starożytności i średniowieczu, jednak trzymana w tajemnicy. 

Techniki krijajogi są obecnie pilnie strzeżone przez organizację i instytuty nauczające jej oraz mistrzów krijajogi. Propagowanie krijajogi (i opisywanie jej) bez zezwolenia osób upoważnionych do tego przez owe instytuty, jest surowo zakazane. Mimo iż korzenie krijajogi tkwią w hinduizmie, nie jest związana z żadną konkretną religią i może być praktykowana przez członków różnych wyznań. Podstawą duchową krija jogi jest oczywiście wedyjska kultura oraz dzieła takie jak Jogasutry czy Bhagawad Gita. Termin krija jest często używany w Indiach, toteż spora część technik określanych mianem krijajoga różni się od krijajogi nauczanej przez Mahawatara Babadźi i Lahiri Mahaśaję.

Nauka Krija Jogi ma boskie korzenie i nie stworzył jej ludzki intelekt tylko podarował ją ludziom Bóg-Jogin Śiwa Yogeśwar, kilka tysięcy lat p.e.ch. Współczesne odrodzenie tej starożytnej metody medytacji przypada na rok 1861, kiedy to za sprawą Mahawatara Babadżi stała się bardziej dostępna. Kolejni mistrzowie linii Krija Jogi przekazywali ją bezpośrednio swoim uczniom. Współcześnie, od 1861 roku, nieuchwytny i tajemniczy mistrz Mahawatar Nagaradża Krija Babadżi ponownie rozpowszechnił ludzkości starożytną technikę linii przekazu Krija Jogi poprzez swojego zdolnego ucznia Śri Śyama Ćaran Lahiri, pobożnego ojca rodziny.

Mistrz Śyama Ćaran Lahiri Mahaśaya jako, że był szeroko znany, miał wielu urzeczywistnionych uczniów. Czołowymi z nich byli: Swami Śriyukteśwar Giri, biegły zarówno w pismach Wschodu jak i Zachodu, osiągnął on najwyższy stan urzeczywistnienia oraz Śrimat Bhupendranath Sanyal Mahaśaya, świecki jogin najbardziej znany ze swych metaforycznych interpretacji Bhagawad Gity w świetle Krija Jogi. Pośród wielu uczniów Swami Śriyukteśwara znajdował się Paramahansa Yogananda autor „Autobiografii Jogina” oraz Swami Satyananda Giri, który zarządzał Aśramem „Karar” do roku 1971. Aśram ten został założony w 1903 roku przez Swami Śriyukteśwara. 

Najbardziej znana w Polsce tradycja krijajogi, to krijajoga spopularyzowana na Zachodzie przez Paramahansa Joganandę - autora książki "Autobiografia Jogina", założyciela towarzystwa Self-Realization Fellowship. Do tej linii pochodzącej od Mahavatar Nagaraja Kriya Babaji należeli między innymi:

Mahavatar Nagaraja Kriya Babaji - odnowił i na nowo ustanowił atmiczną krija jogę w 1861 roku; 

1. Yogavatar Śyama Ćaran Lahiri Mahaśaja (1828-1895)
2. Swami Śri Yukteśwar Giri, Priyanatha (1855-1936)
3. Śrimat Bhupendranath Sanyal (1877-1962) 
4. Swami Paramahansa Yogananda (1893-1952)
5. Swami Satyananda Giri (1896-1971)
6. Swami Hariharananda (1907-2002)
7. Swami Satyeswarananda Giri (Vidyaratna, uczeń Satyananda) 

Gałąź krija jogi wywodząca się od Hariharanandy jest nieco kontrowersyjna, jako że niejasna jest autentyczność źródeł tego przekazu, a także indyjscy znawcy tematu mają zastrzeżenia co do programu inicjacyjnych praktyk tej i kilku innych gałęzi powstałych na Zachodzie niejako po Joganandzie. 

Krija Joga jest bardzo stara i zawsze nauczana na określonych zasadach, których należy przestrzegać, jak chociażby rewizja praktyki u nauczyciela inicjującego przynajmniej raz na sześć miesięcy. Nie wolno praktykować technik krija jogi siedząc na krześle, co jest poważną skazą zachodnich krija kursów. Normalnie do rozpoczęcia praktyk krija jogi, podobnie jak i do rozpoczęcia praktyk radża jogi potrzeba wyrobić sobie mocną i swobodną pozycję lotosową, jak padmasana czy siddhasana. Codzienne czytanie i rozważanie Bhagavad Gity to także elementarz podstawowych praktyk krija jogi w jej oryginalnym indyjskim wydaniu. Normalnie, indyjscy uczniowie praktykowali przed inicjacją w krija jogę, często przez wiele lat tradycyjną modlitwę o oświecenie znaną jako Gayatri Mantra. Otrzymują ją do praktyki duchowej już dzieci w wieku 8-13 lat, razem ze sznurem inicjacyjnym tak zwanego podwójnego urodzenia. Istniej zatem w Indii i himalajach całkiem dobre przygotowanie do podjęcia praktyk bardziej wewnętrznych, takich jak krija joga, chociaż nie jest to formalnie część systemu nauczania tej jogi. 

Słowo krija (kriyah) podobnie jak słowo karman oznaczające czyn pochodzi od cząstki "kri", która oznacza czynić, reagować i znaczy ono czyn. Sylaba "yah" oznacza serce oraz Boga w sercu. Słowo joga oznacza zjednoczenie, zjednoczenie z Bogiem, z Brahmanem. Procesy krija jogi to procesy wyzwalająceAtmana - jaźń, duszę z więzów karmicznej niewoli. Połączenie słów krijajoga znaczy jednoczyć się z Bogiem (Nieskończonym) poprzez czynność. Słowo krija (oznaczające czyn) jest bardzo popularne w językach indyjskich. Wykorzystywane jest również, oprócz tekstów dotyczących krijajogi, w tantrze i w buddyzmie. Pojawia się także w Bhaktisutrach i Jogasutrach. Sama krija joga jest uważana za metodę tantryczną. 

Technika i praktyki krijajogi 

Swami Jogananda Paramahansa napisał w Autobiografii Jogina, że krijajoga polega na mentalnym sterowaniu oddechem w dół i w górę, wokół sześciu centrów na kręgosłupie (ćakr). Oddychanie to ideowo opisuje werset IV.29 Bhagawad Gity, gdzie mowa o ofiarowywaniu wdechu wydechowi i odwrotnie. Technika ta została zaadaptowana także w treningu rebirthingu przez Leonarda Orra oraz w Sudarshan Kriya przez Ravi Śankara, którzy jednak formalnie nie mają uprawnień do nauczania technik krija w sposób umożliwiający duchowe oświecenie. Yogananda opisał tę technikę medytacji tak ogólnie ze względu na obowiązek trzymania jej w tajemnicy. Lahiri Mahaśaja podał w jednej ze swych książek nieco dokładniejszy opis praktyki krijajogi:

• pranajama (pranayama, właściwy oddech)
• wizualizacja w śiwaickiej pozycji jonimudra
• odpowiednie ułożenie języka w głowie, czyli khećari
• koncentracja na bindu i wsłuchiwanie się w dźwięk Om
• utrzymywanie gwiazdy między gardłem, a czołem

Tradycja linii przekazu krijajogi przekazuje, każdorazowo poprzez procedurę dikszanu, nawet sześć poziomów techniki krijajogi. Nazywają się odpowiednio: pierwsza Krija, druga Krija, trzecia Krija, czwarta Krija, piąta Krija, szósta Krija. Jednakże za oryginalne uczniowskie przekazy pochodzące od Lahiri Mahaśaya uważa się cztery pierwsze lekcje czy raczej wtajemniczenia. 

Nauka i przekaz praktyk odbywa się na zasadzie Guru-vaktra-gamya, czyli bezpośredniego przekazu z ust mistrza, guru, do ucha ucznia inicjowanego. Krija joga należy do klasycznych szkół, gdzie przekazuje się praktykę z ust mistrza duchowego bezpośrednio. Zatem nie można nauczać krija jogi w oparciu o sny czy wizje medytacyjne ani jakieś własne uzmysłowienia. Nie używa się kontaktów channelingowych z żadnymi mistrzami. Aby zostać nauczycielem krija jogi trzeba biegle znać astrologię wedyjską, gdyż wszyscy starzy mistrzowie byli biegli w przedmiocie jyotisha. Bez znajomości dobrych terminów kosmicznych do inicjacji nie można udzielać inicjacyjnych przekazów w krija jogę! Wymaga to od liderów doskonałej znajomości wedyjskiej astrologii. 

Swami Hariharananda naucza, że efektem pierwszej kriji jest przeistoczenie umysłu (manas) w świadomość (ćittam) oraz wyciszenie. Uczeń percepuje również następujące boskie cechy: światło,dźwięk, wibrację. Pierwsza krija, nadal według nauk tego aćarji, pozwala podnieść kundalini z poziomu muladhara ćakry ponad przysadkę mózgową czyli ajńę. Swami Hariharananda nauczał, że dzięki technice zawartej w ostatniej czyli szóstej kriji: wielbciel otrzymuje stałą świadomość Brahmana Boga w codziennym życiu, jak również złączenie z Brahmanem Bogiem. 

Swami Jogananda opisał w swojej książce korzyści płynące z praktykowania technik krijajogi. Należało do nich między innymi: spowalnianie procesu starzenia się oraz gwałtowne przyśpieszenie procesu osiągania stanu nadświadomości. Ponadto, według Autobiografii Jogina, krijajoga oczyszcza krew z dwutlenku węgla i napełnia ją tlenem, część z tych atomów tlenu tworzy prąd subtelnej energii, oczyszczającej mózg i ćakry.

Yogananda napisał również, że mistrzowie krijajogi (bądź podobnych technik) mają moc dematerializowania swojego ciała, kiedy tylko chcą. Ponadto Lahiri Mahaśaja – mistrz krijajogi – był w stanie żyć bez oddychania oraz bez oddawania kału i moczu przez wiele dni. Jogananda opisał także inne cuda dokonywane przez mistrzów krijajogi, takie jak na przykład bilokacja. Krijajoga jest uważana za bardzo bezpieczną technikę medytacji, jednak musi koniecznie być praktykowana pod nadzorem kompetentnego mistrza czyli guru. 

Tradycyjna północnoindyjska Kriya Yogananda

Zawiera cztery zasadnicze stopnie praktyki czy jak kto woli cztery poziomy wtajemniczenia inicjacyjnego: 

1. Pierwsza Kriya Yoga - Khećari Kriya - opanowanie węzła języka i gardła
2. Druga Kriya Yoga - Thokara Kriya - wewnętrzne światła i dźwięki
3. Trzecia Kriya Yoga - Om-Kara Kriya
4. Czwarta Kriya Yoga - Laya Kriya - Rozpuszczanie Jaźni poprzez wypuszczanie prany kanałami sahasrary dla zjednoczenia się z Brahmanem, Wszechduchem. 

Niektórzy dodają jeszcze dwa stopnie, jednak powinny to być poziomy Urzeczywistnienia, mniejszy znany jako Samprajńata (Sabikalpa) Samadhi i drugi Asamprajńata (Nirbikalpa) Samadhi, które się bardziej rozpoznaje, a nie inicjuje. 

Ogólnie, techniki praktyki typu Kriya dzielą się na następujące rodzaje: 

1. Sthulla Kriya - to krije zawierające ćwiczenia, postawy i gesty fizyczne, jak Mahamudra, Dźńanamudra czy Khećarimudra; trening ten nawiązuje do etapu tapas wedle Rishi Patańdźali; 
2. Sukshma Kriya - to krije subtelne, wewnętrze, mentalne, będące procesami wyobrażeniowymi, wymagającymi dobrego skupienia, koncentracji i wizualizacji oraz utrzymywania pozycji medytacyjnej w bezruchu przez dłuższy czas; sukszma krije to etap Swadhjaja wedle Jogasutr Rishi Patańdźali; 
3. Laya Kriya - to grupa subtelnych technik krija wymagających doskonałego oddania duchowego żyjącemu doskonałemu mistrzowi (ıśvara). 

Tradycyjna południowoindyjska Kriya Yoga

Krijajoga południowoindyjska, inspirowana również przesłaniem legendarnego guru Mahawatar Babadźi, posiada odmienną linię mistrzów i nauki od linii do której przynależał Paramahansa Joganada. Tradycja ta wyróżnia następujące stopnie jogi wewnątrz tej krijajogi:

1. Kriya Hatha Yoga - stopień opiera się o zestawy asan, mudr i bandh. 
2. Kriya Dhyana Yoga
3. Kriya Mantra Yoga
4. Kriya Bhakti Yoga
5. Antar Kriya Yoga
6. Kriya Kundalini Yoga.

Tradycja Kriya w Hatha Jodze

Autorzy akcentujący znaczenie hathajogi, używają nazwy krijajoga na określanie jogi nauczającej jogakrija, czyli sześciu krija oczyszczających ciało (Szatkrija), zwanych też Szatkarman: netikrija, dhautikrija, naulikrija, bastikrija, kapalabhatikrija i tratakakrija. Krije te znane są z opisów w drugim rozdziale dzieła Hatha-joga-pradipika pod nazwami: netikarma, dhautikarma, naulikarma, bastikakrama, kapalabhatikarma i tratakakarma. Taką wykładnię reprezentuje np. Swami Sivananda z Rishikesh ("Kriya Yoga Sadhana".

Divine Life Society wydało również książkę, której autor Swami Nityamuktananda, opisuje krijajogę tradycji odmiennej od przekazu linii Joganandy, zmierzającej do przebudzenia kundalini. Metody Krija znane w programie technicznym hatha jogi mają jednak inne zadania i są inaczej wykorzystywane niż odpowiednio dobrane zestawy technik krija w linii przekazu krija jogi, która jest jedną z dwunastu oryginalnych metod jogi nauczanych przez Śiwa Yoge śwara od wielu tysięcy lat. 

Bihar School of Yoga założona przez Satyanandę Saraswati (ucznia Sivanandy), również i współcześnie naucza krijajogi odmiennej od przekazu Paramahansy Joganandy. Tradycja zawiera ponad 70 krij, z których 20 jest przekazywanych w nauczaniu tej szkoły. Tę tradycję krijajogi prezentuje praca A Systematic Course in the Ancient Tantric Techniques of Yoga and Kriya. 

Mistrzowie polecają praktyki Atma Kriya

Swami Satyeswarananda Giri opisuje kilka podstawowych praktyk od wdrożenia w które zwykle rozpoczyna się praktykowanie krija jogi, przynajmniej wedle przekazu od Satyananda Giri. 

• Om-Kara - ćwiczenie praktyk AUM, włącznie z uzdrawianiem przy pomocy Pranawy; 
• Śiwa-Śakti-Kriyah to ćwiczenie podnoszenia świadomości Kundalini w górę, od ćakramu podstawy (Muladhara) do lotosu korony (Sahasara). 
• Maha-mudra - wielka mudra krija jogi; 
• Nabhi-kriya - praktyki koncentracji na pępku wraz z ruchem głowy typu Jalandhara oraz powtarzaniem sylaby Om; 
• Khećari-mudra to ćwiczenie utrzymywania języka wywiniętego całkowicie do tyłu tak, aby spijać nektar makarandam spływający z góry; 
• Jyoti-mudra, zwykle połączona z mantrą Ham-Sah i wizualizacją światła gwiazdy życia; 
• Parvasta - życie tutaj i teraz, a właściwie wszechobecność; 
• Sahaja-samadhi to oświecająca, naturalna świadomość ziemi i trwanie w spokoju duszy; 

W praktykach szeroko wykorzystywana jest Yoga Nidra w postaci Yoni-mudry czasem zamiennie z Jyoti-mudrą, którą wykonuje się trochę inaczej. 

Terminy takie jak siddha (doskonałość, owoc), amrita (nektar nieśmiertelności), kriya (wewnętrzne czy boskie działanie), surya (słońce), a także agni (ogień) są często używane wyjaśnianiu podstaw krija jogi jako solarnej linii królewskiego przekazu jogi pochodzącej od Śiwa Boga, Vivasvana czy Kriszny. 

Swami Jogananda Paramahansa uczył zwykle kilku ćwiczeń, które opisane są czy raczej wspomniane następująco:

• Yogoda to energizacja 20 obszarów ciała poprzez oddech, napięcie i rozluźnienie danego obszaru; 
• Hong-Sau (Ham-Sah) - odmiana praktyki harmonizującej wewnętrznie; praktyka ta często uważana jest za dodatkową, opcjonalną lub przygotowującą ludzi zachodu do krija jogi; 
• Om-Kara - praktyki z dźwiękiem AUM, z Pranawą; 
• Maha-mudra - to ćwiczenie z rozluźnianiem nóg przy dłuższej praktyce, a także od strony fizycznej przygotowujące do siedzenia w popranym siadzie lotosowym; 
• Kriya Pranayamah to ćwiczenia oddechowe oparte o werset IV.29 Bhagawad Gity; 
• Jyoti-mudra, a w zasadzie tradycyjna Yoni-mudra i Yoganidra, wypoczynek oraz oczyszczenie narządów zmysłów; rozwija trzecie oko i zdolność widzenia astralnego światła; 
• inne techniki medytacyjne, afirmacyjne oraz modlitwy i medytacje metafizyczne. 

Swami Lahiri Mahaśaya rozpoczynał nauczanie od głębszego wprowadzenia w sześć kolejnych ćwiczeń krija jogi, w tym: 

• Talabhya Kriya, czyli ćwiczenia uzdatniające język do praktyki khećari mudra; talabha wykonywana jest na początku oraz na końcu sesji ćwiczeń; 
• Nabhi Kriya, ćwiczenie Jalndhara bandha, gdzie podbródek naciska na gardło, a praktykujący koncentruje się na pępku (nabhi) i powtarza 75 razy sylabę Om (AUM). Potem podnosi podbródek ku górze i dalej w skupieniu na pępku powtarza Om 25 razy. 
• Pranayama z sylabą Om, czyli Oddychanie z Om, gdzie umysł wędruje przez kolejne ćakramy od muladhary do sahasrary i spowrotem, powtarzając mentalnie Om w każdej ćakrze; 
• Pranayama z Kumbhaką czyli zatrzymanie oddechu z koncentracją na sylabie Om;
• Yoni-mudra zwana czesem Yogi-mudrą, zatykanie palcami punktów pięciu zmysłów celem ich oczyszczenia i wyciszenia; 
• Mahamudra czyli wielka mudra jogi, przeciąganie nóg i skłony z oddechem. 

Bez doskonałego opanowania khećari mudra wraz z rezultatami jej praktykowania nie jest możliwym przejście osoby inicjowanej na poziom drugiej lekcji krija jogi! 

Oczywiście, do ważnych praktyk należy Yoga-mudra praktykowana od początku zwykle jako rodzaj pokłonu na początku i na końcu sesji, razem z Maha-mudrą i na Zachodzie częściej jako ćwiczenie oddechowe ze skłanianiem niż wyraz czci i oddania jak na Wschodzie. 

Lahiri Lore - Dynastyczna Kriya Yoga

Warto zwrócić także uwagę na rodzinny przekaz krija jogi reprezentowany przez syna i wnuka Lahiri Mahaśaya. W tradycji Wschodu bardzo często tak jest, że główna linia przekazu duchowego wędruje z ojca na syna, a potem na wnuka, stąd może tak być, że uczniowie dostawali tylko maksymalnie cztery stopnie wtajemniczenia, podczas gdy końcowe lekcje przeznaczone były dla prawdziwego sukcesora Lahiri Mahaśaya, którym był jego syn Tincori Lahiri. Następnie pełną Krijajogę otrzymał wnukSatyacharan Lahiri, a w końcu prawnuk Shibendu Lahiri (ur. 1939). Lahiri Lore to dynastyczny przekaz rodzinny doskonale znany w tantrycznych systemach jogi. Pełnia wiedzy i praktyki jest dostępna mistrzom dzierżącym autentyczną linię przekazu, a wszyscy inicjowani w różnych odnogach krija jogi powinni udać się po dalszą naukę i szkolenie do głównego mistrza i spadkobiercy linii Krija, którym jest kolejny mistrz rodziny w sukcesji Lahiri Lore. 

Pierwsza Kriya, jako pierwszy krok, otwiera węzeł języka, a dla osiągnięcia Khećari Mudry nauczanych jest siedem specjalnych technik, które praktykuje się w odpowiedniej do siebie proporcji. Także pewne specjalne pranajamy nauczane są w pierwszym etapie praktyki autentycznej, dynastycznej Krijajogi przekazywanej przez rodzinę Lahiri. Wszyscy Kriyanvit (mężczyźni) i Kriyanvita (kobiety) praktykujący powinni zapoznawać techniki Atmakriya jedynie z dobrze sprawdzonych źródeł, z autentycznej linii przekazu, a nie od osób, które nie mając autoryzacji deklarują swoje rzekome spotkania z Mahavatar Babaji. 

Druga Krija - jako drugi krok, adept Krijajogi poprzez ciężką praktykę osiąga Khećari, a przez mistyczną Pranajamę, jego świadomość rozszerza się poza fizyczne ograniczenia tak, że potrafi on ustanowić pewną kontrolę nad wdechem i wydechem. Następnie praktykujący otrzymuje specjalną Pranajamę dla rozsupłania węzła pępkowego, który umożliwia pewien stopień kontroli nad srebrną nicią, która wiąże ciało astralne do ciała fizycznego. Z pomocą drugiej pranajamy adept potrafi przenieść ośrodek srebrnej nici z pępka do obszaru międzybrwiowego. W języku mistyków zwane to jest rozsupłaniem węzła pępkowego czyli Nabhi. Wtedy dopiero osoba mocno ustalona w praktyce tej jogi jest gotowa otrzymać trzeci przekaz praktyk. Przedmiotem drugiej Krija jest zatem opanowanie bram świata astralnego. 

Trzecia Krija - trzeci wielki krok duchowy sam składa się z trzech etapów. Ogólnie trzecia lekcja prowadzi do otwarcia węzła sercowego lotosu Anahata aby wznieść świadomość aż do ujrzenia Bóstwa Wisznu czy Wasudewa twarzą w twarz. Pierwszy etap trzeciej lekcji Krija Jogi to pranajama pozwalająca skierować czy przemieścić siłę życia z obszaru międzybrwiowego do serca. W miarę wzrostu siły i determinacji praktyki, adepci otrzymują drugą pranajamę tej lekcji, która pozwala utrzymywać siłę życiową w pełni skoncentrowaną w sercu i cieszyć się okresami spontanicznego bezoddechu. Kiedy bezoddech stanie się nawykiem, adept może otrzymać nauki ostatniej części tej trzeciej krijajogi. Ostatni etap składa się z dwóch cześci, gdzie w pierwszej fazie puls i bicie serca ustają, ale śmierć nie następuje, a w następstwie czterorękie Bóstwo Wasudewa (Wisznu) pojawia się w pięknej ludzkiej formie twarzą w twarz dając bezpośrednie ponadzmysłowe doświadczenie autentycznej Boskości w Sercu. 

Czwarta Krija - czwarty wielki krok, to etap rozsupłania węzła Muladhary, w którym jogi czy jogini otrzymuje ostatnie nauki od żyjącego Guru, nauki pozwalające poznać najistotniejszą, uniwersalną formę, istotę czasu i Światło świateł, istotę Śiwa w swej własnej postaci. W tej lekcji znów są dwa istotne etapy w czasie których poprzez ostatnią pranajamę człowiek doświadcza uniwersalnej formy Wisznu czy Kryszna, poprzez wzmożenie wysiłku i światła świateł osiąga krańcowo intensywny blask widząc Bóstwo Śiwa jako wszechprzenikające i wszechmocne, jako Wielki Czas (Maha-Kala, Maha-Kali). Ostatecznie kriyavan osiąga pełne wyzwolenie stając się jednym z Śiwą Mahakalą - Wielkim Bóstwem Czasu. 

Sahasrara - tysiąc listny lotos korony jest uważany za ostateczną siedzibę Duszy, Jaźni czyli Atmana. Lotos ten jest także wyjściem duszy do świata Brahmana, Wszechducha, Boga. 

W sercu przebywa jedynie obraz duszy, obraz czy cząstka Atmana, znana jako Jivatman(Dźiwatmana), czyli żywa, wcielona dusza (jaźń). Obraz ten w procesach krija oczyszczamy aby móc czerpać intuicyjną wiedzę z głębszych poziomów Atmana - Duszy czy Jaźni. Atman, dusza czy jaźń uważana jest za wieczną, za źródło wiecznego istnienia. Atman nie wchodzi we wcielenia. Za to obciążona wasanami (pragnieniami) Dźiwatma (Jiva Atman) reinkarnuje tworząc krąg narodzin śmierci oraz proces oddychania. Zdolność trwania bez oddychania uważana jest za oznakę bliskiego wyzwolenia z karmicznych uwarunkowań duszy i oznakę zdolności do kontaktu z Atmanem czyli Duszą, Wyższą Jaźnią. 

Guru Param-Param - Sukcesja Mistrzów

♥ Relacja Guru-Śiśya czyli Mistrz-Uczeń oznacza podjęcie inicjacji i kontynuowanie praktyki z aprobatą Mistrza potwierdzającą uczniostwo. 

♥ Krótko mówiąc, zanim nie spotka się nauczyciel z inicjowanym, nie ma relacji Mistrz - uczeń. 

♥ Związek pomiędzy Mistrzem i uczniem powstaje podczas osobistego spotkania i udzielenia osobistej inicjacji uczniowi przez Mistrza. 

♥ Przyjmowanie sobie urzeczywistnionego Yogi z przeszłości jako Mistrza poprzez domniemanie i przypuszczenia jest idealizowaniem całej sprawy ze znalezieniem Mistrza. 

♥ Dopóki nie ma ze strony żyjącego Mistrza akceptacji, zaaprobowania uczniostwa, nie ma prawdziwej relacji Mistrz - uczeń. Twierdzenie, że ktoś jest naszym Mistrzem, bez realnego potwierdzenia jest jedynie czczym wymysłem, wytworem imaginacji osoby aspirującej do bycia uczniem u danego Mistrza. 

♥ W krajach Zachodu, także w Indiach, zdarza się, że ludzie o wybujałej fantazji, nie mogąc znaleźć sobie Mistrza lub nie mogąc zaakceptować warunków praktyki, zaczynają twierdzić, że jakaś wielka istność, jak sam Kryszna, Wasiszta, Ramakryszna, Buddha, Czaitanja, Babadżi czy Bóg Śiwa jest ich Mistrzem Duchowym. Niestety bez osobistego spotkania z taką istotą nie ma między nimi relacji Mistrz - Uczeń, a wszelkie ich deklaracje są pustosłowiem i imaginacją, czasem nawet chorobą umysłową. 

♥ Mahamuni Kriya Babaji dał bardzo wyraźne zasady, które mówią, że wymagana jest inicjacyjna relacja Mistrz - Uczeń dla prawidłowej wędrówki po ścieżce oraz otrzymywania Błogosławieństw. Ktoś, kto nie jest w linii sukcesji, nie otrzymuje inspiracji ani błogosławieństw, ale cierpi na imaginacje i fałszywe proklamacje swego "uduchowienia". 

♥ Joga zawsze przekazywana jest przez linię żyjących mistrzów, a mistrz naszego mistrza zwany jest Param Guru. Osobom, które nie osiągnęły Urzeczywistnienia Atmana (Jaźni, Duszy), nie wolno przekazywać Krijajogi, gdyż jest do tego uprawniony jedynie ktoś, kto sam osiągnął stadium Mistrza praktykując pod kierunkiem żyjącego Guru. Prowadzenie ćwiczeń typu Atma Kriya czy Sudarshan Kriya przez osoby, które nie są mistrzami Krijajogi jest delikatnie mówiąć, nie tylko niewłaściwe, ale także nielegalne. Podobnie zabronionym jest tworzenie organizacji wokół nauczania technik Krijajogi. Uczniowie mają skupiać się wokół inicjującego ich i prowadzącego przez wcielenia Mistrza, a nie walczyć o fotel prezesa korporacji, jak mają w zwyczaju ludzie na Zachodzie. Tworzenia organizacji wokół Krijajogi zabronił sam Mahavatar Kriya Babaji, zatem wszelkie "stowarzyszenia" czy "fundacje" krija jogi są z założenia nielegalne, a nawet wręcz zakazane! 

♥ Lahiri Mahaśaya spotykał się osobiście nie tylko z Mahamuni Kriya Babaji, ale także z jednym z przybocznych uczniów Babaji, znanym jako Mahabir Swami, który często przychodził w odwiedziny przynosząć nauki, a czasem także polecenia. Lahiri Mahaśaya jako praktyk Krijajogi, z polecenia Babaji pościł i praktykowął intensywnie w Śiwaratri, a już szczególnie w Mahaśiwaratri - w Wielką Noc Śiwa. Święto Śiwaratri to Nów Księżyca. Przez wiele lat, właśnie w Mahaśiwaratri sam Mahavatar Babaji przybywał do Lahiri Mahaśaya oraz udzielał mu nauk i błogosławieństwa osobiście. 

Zasady Praktyki Krija Jogina

♥ Inicjacji, dikszanu w krija jogę można udzielać od trzynastego roku życia, zarówno kobietom jak i mężczyznom, bez względu na narodowość, płeć czy wyznanie religijne. Światopogląd religijny osoby musi być jednak na tyle otwarty, aby osoba akceptowała nauki zawarte w tekstach takich jak Yogasutry czy Bhagawad Gita. 

♥ Mahavatar Nagaraja Babaji, a za nim Yogawatar Lahiri Mahaśaya zakazał tworzenia wokół krija jogi ziemskiej organizacji typu stowarzyszenie czy fundacja. Żadnych organizacji związanych z nauczaniem krija jogi czy technik kriya być nie powinno, są bowiem wyraźnie zakazane. Wszelka organizacja poświęcona zasadniczo nauczaniu krija jogi jest surowo zakazana i co za tym idzie nielegalna. Nauczanie prowadzone prawidłowo ma charakter prywatnego przekazu, a pełnomocnictwo do nauczania musi pochodzić od kompetentnego mistrza, a nie od organizacji. Krija jogi ani ogólnie ćwiczeń typu Atma Kriya nie wolno przekazywać odpłatnie na komercyjnych zasadach. Wszyscy co tak robią idą w mrok czy jak kto woli do piekieł i co gorsza pociągają za sobą innych. Mistrz może założyć aśram, uczniowie mogą zakładać szkoły oraz instytucje charytatywne oparte na dobrowolnych dotacjach i służbie wolontariuszy. Podobne zasady obowiązują od zawsze także w przekazie technik typu kundalini joga oraz w nauczaniu linii radża jogi! 

♥ W nauczaniu krija jogi zabronione jest surowo przez pierwszych mistrzów udzielanie inicjacji grupowo na oczach osób, które nie są inicjowane ani osadzone w praktyce krija jogi. Nie wolno także praktykować na widoku publicznym, kiedy inicjowanych mogliby obserwować ludzie postronni. Praktyka wymaga pewnego komfortu prywatności. Oprócz prywatnych, samotnych praktyk dopuszcza się grupową praktykę inicjowanych, którzy się dobrze znają. Zatem, zanim osoby będą razem praktykować powinny się trochę zaprzyjaźnić. Reguła mówi, że wspólne praktyki dopusza się w gronie przyjaciół, także w rodzinie. Inicjacja obserwowana przez osoby nieinicjowane jest z natury swej skażona, nieważna i nie posłuży człowiekowi do duchowej realizacji ani oświecenia! 

♥ Z zasady nawet inicjowani nie powinni oglądać inicjacji nowicjuszy czy kolejnych wtajemniczeń. W ceremonii inicjacyjnej uczestniczy tylko mistrz, nowicjusz, a także osoby, które ucząc się procedur inicjacyjnych pomagają mistrzowi inicjującemu! Jeśli ktoś twierdzi, że uczy krija jogi, a nie respektuje tych zasad, to używa nazwy krija joga do własnych celów, ale w rzeczywistości działając w wadliwy sposób oszukuje ludzi wabiąc ich do siebie hasłem kriya! Prawdziwy mistrz, zjednoczony z Mahavatar Babaji i linią przekazu, nie łamie zasadniczych reguł przekazywania krija jogi. Tylko oszuści łamią reguły, a publiczne inicjowanie na oczach niewtajemniczonych należy do najbardziej obrzydliwych oszustw i szarlataństw dokonywanych przeciwko krija jodze na Zachodzie! 

♥ Praktykujący musi być uczciwy i nie wolno mu kłamać w żadnej sprawie. Krija joga to linia przekazu oparta na dążeniu do Prawdy (Satyam), stąd nacisk na zasadę prawdomówności, szczerość i uczciwość. 

♥ Praktykujący nie może pić alkoholu, palić tytoniu czy opium ani innych odurzających używek. Dążenie do wyższej świadomości i Urzeczywistnienia Jaźni, Atmana wymaga porzucenia picia napojów odurzających, wymaga porzucenie palenia środków powodujących halucynację lub inaczej zaburzających świadomość. Marycha, hera, ajahuaska czy opium są stanowczo wykluczone, podobnie jak alkohol czy tytoń. 

♥ Praktykujący krija jogę powinien starać się codziennie czytać chociaż parę fragmentów Bhagawad Gity. Niektórzy recytują codziennie jeden rozdział Bhagawad Gity, inni recytują codziennie całą Bhagawad Gitę znając ją na pamięć. Warto ważne dla krija jogi fragmenty nauczyć się na pamięć, aby zawsze móc je rozważać i recytować. 

♥ Praktykujący powinien dążyć do zatracenia ego(tyzmu), do wyzbycia się ego (anava). Praktykujący porzuca ideę "ja" i "moje" traktując wszystko jako własność Brahmana Boga. Czwarta krija to praktyka rozpuszczenia ego, roztopienia antahkarany w Brahman Bogu, czyli w swej istocie właściwa Laya Kriya! 

♥ W sprawach seksualnych nie jest wymagany celibat, odpowiedni dla życia mnichów i mniszek. Jednakże praktykujący mężczyzna powinien wszystkie kobiety traktować jak siostry czy matkę, z wyjątkiem własnej żony. Podobnie praktykująca kobieta powinna wszystkich mężczyzn traktować jak braci lub ojca, z wyjątkiem własnego męża. Tradycja wedyjska nie uznaje ani konkubinatów, ani zdrad małżeńskich, ani związków homoseksualnych. Brahmaćarya w swej istocie oznacza właściwe życie seksualne, zgodne z zasadami duchowości wedyjskiej, oparte na wierności małżeńskiej. Opcją do wyboru jest celibat i życie mnicha lub mniszki. Bez respektowania tych zasad postęp duchowy nie jest możliwy, oświecenie nigdy nie nastąpi. 

♥ Uczniowie zawsze siadają niżej niż ich mistrz czy nauczyciel duchowy. Częścią praktyki jest ofiarowanie wszystkiego Bogu i Guru. Nie należy siadać na miejscu używanym przez nauczyciela czy mistrza duchowego. 

♥ Praktyki technik krija jogi wypełnia się dwa razy dziennie, rano i wieczorem, w ilości przepisanej przez inicjującego mistrza lub jego aćarję (apostoła). Praktyki należy konsultować dwa razy w roku, co sześć miesięcy u inicjującego mistrza lub jego aćarji. 

♥ Joga to duchowa dyscyplina (tapas) służąca realizacji Atmana - Jaźni, Duszy. Ktoś kto siedzi na krześle albo na kanapie z krzywymi plecami, na pewno nie praktykuje krija jogi ani techniki atma krija. Dla praktyków tradycji wedyjskiej jest okropnie śmiesznym słyszeć czy widzieć, że ktoś jogę praktykuje siedząc na krześle i opierając stopy o podłogę. Nie ma takiej opcji. Ludzie siedzący na krzesłach w zachodnich "kościołach" krija jogi nie tyle praktykują krija jogę ile są obłąkani. Czynią z siebie głupców na wiele inkarnacji. osoby siedzące na krzesłach czy fotelach, nawet z prostymi plecami, nie tylko, że nie praktykują krija jogi, ale nie mają nic wspólnego z jogą! (Swami Sarweśwarananda) 

♥ Śiwa Bóg, Mahavatar Babaji, Dattatreya i inni mistrzowie jogi nie stwarzają nowych systemów jogi odpowiednich akurat dla ludzi współczesnych jak twierdzą na Zachodzie liczni newagowi oszuści nie mający nic wspólnego z prawdziwą jogą. Jest tak dlatego, że JOGA w każdej jej właściwej postaci jest już dawno stworzona przez Śiwa Yogeśwara pojawiającego się m.in. jako Mahavatar Babaji. Jako, że joga jest stworzona dla całej ludzkości w dwunastu postaciach czyli tak zwanych dwunastu liniach przekazu, nie ma potrzeby tworzenia nowych odmian jogi, akurat dla współczesnych ludzi. Wszyscy zatem, jak Vishwananda, którzy twierdzą, że właśnie stworzyli nową jogę, np. Atma Kriya, są w świetle nauki jogi zwykłymi oszustami żerującymi na nieświadomych bogactwa jogicznej tradycji ludziach zachodu. Takie osoby podające się za twórców jakiś nowych systemów jogi są w rzeczywistości osobami nie mającymi nic wspólnego z jogą, są to ban-guru czyli oszuści i zwodziciele. Wysyp takich oszustów udających guru został nawet w naukach jogi przepowiedziany jako czas pogorszenia stanu świadomości ludzi na świecie przed przyjściem jakiegoś kolejnego większego Awatara poprzez inkarnację wcielonego. (Śankaraćarya)

Praktyka Maha-Mudra i Khećari Mudra

Klasyczny traktat tajemnej jogi, Hatha Joga Pradipika opisuje w części trzeciej zwanej Hamsa praktyki budzenia węzowej mocy Kundalini, w tym kilka mudr, które należy utrzymywac w sekrecie. Oto opisy dwóch mudr istotnych dla praktyki w linii przekazu Krija Jogi. W opisie khećari jest nacinanie języka celem jego wydłużenia, co praktykowali jogiczni fakirzy, jednak nie jest to sposób polecany praktykującym krija jogę, gdzie używa się ćwiczeń języka typu talabhya dla jego wydłużenia i uelastycznienia. 

I. Mahāmudra

10. Uciskając (zamykając) odbytnicę lewą piętą i prostując prawą nogę, chwyć palce obu stóp.

11. Praktykuj w ten sposób Uddijāna-Bandhę, kierując Prānę do Suszumny. Kuńdalini wypręży się wtedy niczym zwinięty wąż uderzony kijem.

12. Inne Nādi zamierają, ponieważ oddech już nie przepływa przez nie.

13. Należy potem powoli oddychać. Mędrcy nazywają to Mahāmudrą.

14. Ten Mahāmudra niszczy śmierć, a także wiele różnych chorób. Jak powiadali Wielcy Siddhowie (Mahāsiddhas), zwie się to Mahāmudrą czyli Wielkim Mudrą.

15. Należy najpierw praktykować na lewej nodze, potem na prawej, aby obie wykonały taką samą liczbę.

16. Nie ma nic, czego nie możnaby zjeść i czego należałoby unikać. Wszelkie rzeczy, bez względu na ich smak, zostają przetrawione. Nawet trucizna jest dla niego nektarem. [Jest to rodzaj cudownej Siddhi, nie zaś zalecenie dietetyczne- przyp. red.]

17. Ten kto praktykuje Mahāmudrę, przezwycięży suchoty, trąd, hemoroidy, gulmę, niestrawność itd.

18. Tak więc została opisana Mahāmudra, która może udostępnić ludziom wielkie Siddhi. Należy to zachować troskliwie w tajemnicy i nie może być wyjawione nikomu (byle komu). 

IV. Khećarî i jego dobrodziejstwa

32. Kiedy język cofa się do wewnątrz ust (do tyłu podniebienia) i spojrzenie zwrócone jest pomiędzy brwi, ma miejsce Khećari-Mudra.

33. Przecinając więzadło podjęzykowe, ćwicząc wytrwale mięsień języka, należy wydłużać go, aby mógł dotykać brwi.

34. Używając bardzo ostrego i czystego noża nacinaj więzadło podjęzykowe na grubość włosa.

35. Z kolei posypuj to mieszaniną soli i kurkumy, a po siedmiu dniach znowu natnij na grubość włosa. [Ćwiczy się tylko za osobistym przyzwoleniem Guru- przyp. red.]

36. Należy to robić przez sześć miesięcy. Po tym czasie błona podjęzykowa będzie zupełnie przecięta.

37. Wtedy będzie można złożyć język w taki sposób, że wejdzie on w miejsce połączenia trzech Nādîs, do podniebienia. Zwie się to Khećarî-Mudra.

38. Jogin, który choćby przez pół minuty utrzymuje język zwrócony ku górze, wolny jest od dolegliwości, starości i śmierci.

39. Ten kto opanuje Khećarî-Mudrę, nie zazna chorób, śmierci, otępienia umysłowego, snu, głodu, pragnienia, ani osłabienia umysłu.

40. Tego, kto zna Khećarî-Mudrę, nie nawiedzi żadna choroba (Roga). Karma i Czas nie mają nad nim władzy.

41. Mudra ten zwany jest przez Siddhów Khećarî, ponieważ przy wykonywaniu jej umysł pozostaje w Ākāśi (Przestrzeni Ducha Świętego). 

42. Kiedy otwór w podniebieniu zamyka się dzięki Khećarî-Mudrze, nie utraci Jogin swego płynu nasiennego, choćby znajdował się w objęciach młodej i namiętnej kobiety.

43. I choćby nasienie wydostało się do organu rodnego, może Jogin, wykonując Joni-Mudrę, przyciągnąć je z powrotem na swoje miejsce.

44. Ci co z językiem złożonym ku górze, spijają nektar Somy, w skupieniu umysłu, przepełnieni mądrością Jogi, niewątpliwie zwyciężają śmierć w ciągu piętnastu dni.

45. Jogin, który codziennie praktykuje tę Mudrę, napełnia swoje ciało księżycowym nektarem i nawet gdy ukąsi go wąż Taksaka, jad nie rozchodzi się po ciele.

46. Jak ogień nie gaśnie, póki są drwa i jak lampa pali się, póki oliwy starcza i knota, tak Dźîwa (Jaźń, Dusza) przebywa w ciele, gdy ożywiają go promienie księżyca.

47. Może jadać codziennie mięso i pić wino, jednak ja poważam go, jako syna najszlachetniejszego rodu. [Aluzja do pewnych rytuałów tantrycznej komunii z truciznami ciała i umysłu- przyp. red.]

48. Czynienie tak, aby język wsuwał się we wklęsłość podniebienia, jest tym samym co niejedzenie mięsa. Gładzi to wielkie grzechy (błędy i winy i przekroczenia wiecznego prawa). 

49. Kiedy język wchodzi we wklęsłość podniebienia, wielki żar wznieca to w ciele. Przyczyną tego jest fluid ambrozyjny, który zasila człowieka. Jest to uczucie podobne do picia wina.

50. Język zdolny jest wytwarzać promienie księżycowego nektaru, który ma słony i ostry smak i przypomina też smak mleka i miodu. Niszczy to wszelkie choroby i starość. Czyni to nas mędrcami, znającymi Vedy i Nauki (Śastry), chroni przed wszelkimi rodzajami oręża i daje nieśmiertelność (życie wieczne), a także osiem Siddhi i zdolność pozyskiwania Śakti od Siddhów.

51. Kto z twarzą zwróconą ku górze i językiem wciśniętym we wklęsłość podniebienia, kontempluje Kuńdalini, spijając czysty strumień nektaru, który płynie z księżyca do lotosu o szesnastu płatkach, i praktykując Hatha-Jogę, kontroluje Prānę - ten wolny jest od wszelkich dolegliwości. Żyje długie lata i zachowuje zdrowe i piękne ciało, niczym włókna łodygi lotosu.

52. Wewnątrz górnej części Meru, w Suszumnie, wydzielany jest nektar (Soma, Amryta). Kto ma czysty umysł, nie zaciemniony Radźasem i Tamasem i wytwarza nektar, widzi w nim prawdę i kontempluje Ātmana (Duszę, Jaźń). Usta są Oceanem, w którym toną promienie Nādî. Z księżyca płynie nektar, ta esencja ciała, i niesie śmierć śmiertelnym. A zatem należy praktykować dobroczynnego Khećarî-Mudrę. Bez niej nic można osiągnąć Kāja-Siddhi i dać ciału wdzięku, piękna, siły i mocy.

53. Suszumna, a szczególnie wklęsłość podniebienia, jest miejscem spotkania pięciu rzek, z których wyłania się boska mądrość. Zamykając tę wklęsłość, uwalnia się od skutków Avidji (Głupoty, Niewiedzy, Ciemnoty), od goryczy i ułudy. Khećarî-Mudra staje się wtedy doskonały.

54. Istnieje tylko zalążek ewolucji, OM (AUM). Istnieje wyłącznie jedna Mudra, Khećarî. Jedna jest tylko potrzeba, nie być od niczego zależnym i jeden jedyny Avastha, czyli stan ducha: Manonmani (Klejnot Umysłu lub Skarb Człowieczeństwa). 

Oczywiście istnieje więcej klasycznych, tajemnych traktatów jogi, które dokładnie opisują techniki kriya takie jak mudry, zwykle w liczbie 10 lub 18 podstawowych. Mistrzem jogi uprawnionym do przekazywania jogi, nawet hatha jogi jest nie tyle znawca asan ile właśnie znawca mudr i bandh, ktoś kto otrzymał je od guru w ustnym przekazie i wyćwiczył ich owoce, a te są tak poważne (np. znolności uzdrowicielskie, brak dolegliwości chorobowych, odporność na jad węży czy intoksykacje, odporność na wdzięki seksualne), że praktykującym autentyczną jogę bardzo łatwo sprawdzić, czy ktoś jest mistrzem jogi czy też nie. 

Mahavatar Kriya Babaji - Założyciel Krija Jogi

Śri Babaji (बाबाजॊ spolsz. Babadżi, Babadźi) znany jako Kriya Babaji Nagaraj to duchowy mistrz, siddha, który urodził się lub pojawił 30 listopada 203 roku e.ch. w wiosce Parangipettai w stanie Tamil Nadu na południu Indii. Jako uczeń dwóch innych znanych mistrzów doskonałych, siddhów osiągnął fizyczną nieśmiertelność, a właściwie stan istnienia w eterycznym ciele linga śarira z możliwością materializacji, czyli zagęszczenia formy bytu i pojawienia się na planie materialnym. Jego mistrzami, guru byli mistrzowie siddhów o dobrze znanych imionach: Agastyar (Ryszi Agastya) oraz Bogar(Boganathar). Informacje o tym podaje m.in M. Govindan w "Babaji and the 18 Siddha Kriya Yoga Tradition". 

Kriya Babaji miał zaledwie 16 lat, kiedy stał się nieśmiertelnym mistrzem jogi zdolnym to transmutacji swojego materialnego ciała w subtelne ciało duchowe. Od tego czasu Mahavatar Kriya Babaji ukazuje się regularnie co 12-cie lat w czasie Wielkiego Święta Mahakumbha Mella, jednak tylko dla nielicznych odpowiednio wtajemniczonych, którzy przybywają na to wielki educhowe święto Mistrzów Mądrości. 

Swami Satyeśvarananda nazywa Mahavatara Babaji wprost mistrzem himalajskiej jogi lub mistrzem jogi z Himalajów, gdyż choć urodził się w Tamil Nadu, osiadł jednak głęboko w Himalajach w okolicy Ranikhet stan Uttaranchal i tam osiągnął stan Amritam, Nieśmiertelności, Świetlistego Ciała, z którego okazjonalnie się manifestuje. Mahavatar Babaji jest często utożsamiany z wielkim joginem Śivbabą, Awatarą Śiwa (Śiva, Siva, Sziwa). Baba znaczy w tłumaczeniu na polski "Ojciec", a Babaji to "Czcigodny Ojciec". Mahavatar Babaji często jest przedstawiany i wspominany razem ze swoją świetlistą siostrą, Śri Nagalakshmi Deviyar Mataji.

Niektórzy uważają, że Mahavatar Babaji to manifestacja 28 Awatara Boga Śiwa znanego jako Śri Lakuliśa (Lakulisha), który pojawił się w II wieku e.ch. w Medhavati w Indii. Lakuliśa umocnił i rozwinął śiwaicką tradycję Paśupata. 

Można mówić o Tri-Kaya Babaji, czyli trzech wyraźnych manifestacjach Babaji jako Himalaya Rishi:

1. Nagaraja Babaji - od 203 roku e.ch.
2. Hariakhan Babaji - od 1861-1924/1935
3. Haidakhan Babaji - od 1970-1984

Wszystkie pojawienia Śiwbaba mają tę wspólną cechę, że zalecają praktykowanie mantramu "Om Namah Śivāya" siedząc przy ofiarnym ogniu, chociaż dla ostatniej manifestacji Mahawatara jest to główna praktyka powszechnie polecana, podczas gdy poprzednie emanacje skupiały się bardziej na głębokich praktykach wewnętrznych jak techniki Kriya. Mahavatar znany jest w różnych miejscach swego pojawienia jako Wale Baba, Mahamunidra, Śri Sadguru, Śri Sadaśiva, Mahavatar, Trayambak Baba, Babaji Maharaj...

Dla połączenia się z duchową istotą Śivbaba czy Babaji praktykuje się skupienie na sylabach Ba-Ba wizualizowanych w sanskrycie w ośrodku trzeciego oka, czyli w Adźńam (Adżna). Na wdechu Baa बा i na wydechu Baa बा. Oddech odczuwamy jak przechodzi przez szczyt nosa i wędruje do podbrzusza, wchodzi pod pępek i wychodzi z pod pępka. Praktyka ta z zasady dotyczy wszystkich mistrzów, guru, którzy są wyraźnie czczeni, uważani za Awatarów i tytułowani "Babaji".

Sanatana Dharma - Podstawowe Ideały Nauk Śri Babadżi:

Satyam - Prawda, prawdziwość

Ekabhavam - Prostota, szczerość, prostolinijność

Premam - Miłość, łaska, zmiłowanie

Sattvam - Harmonia, dobroć

Sundaram, Lālityam - Piękno, wspaniałość, urok

Awatara w sanskrycie, a w hindi Awatar jest istotą duchową, która przekroczyła wszelkie ludzkie ograniczenia. Babaji, w spolszczeniu Babadżi jest przewodnikiem duchowym, który kieruje swoimi uczniami na odległość i bardzo rzadko można go zobaczyć w jego fizycznej formie. Przez mieszkańców Indii słowo Babadżi jest często używane w odniesieniu do mistrza zakonnego jakiegoś aśramu czy linii przekazu. Babadżi Maharadź (Babaji Maharaj) używane jest jako właściwe imię odnoszące się do tego wielkiego Mistrza duchowego, współczesnego odrodziciela Krija Jogi. Kiedy ludzie słyszą imię Śri Babadżi Maharadź, tylko jedna osoba przychodzi im do głowy. Babadżi ze swoją potężną, boską mocą stał się duchowym nauczycielem Śri Lahiri Mahasaji, któremu przekazał techniki Krija Jogi w 1861 roku w Ranikhet w Indiach, u podnóży Himalajów.

Nic bliższego nie wiadomo o jego urodzinach, jego duchowym treningu czy jego miejscu zamieszkania, a więc jest on raczej tajemniczy dla duchowych poszukiwaczy. Ta niewielka ilość informacji, które posiadamy została przekazana przez innych Mistrzów Krija Jogi, takich jak Lahiri Mahasaja, który go spotkał lub Swami Śri Jukteswar i Paramahamsa Jogananda, którzy widzieli jego postać. Yogiraj Sri Sri Shyama Charan Lahiri (znany jako Lahiri Mahasaya) spotkał w 1861 roku Babaji Maharaj w pobliżu Ranikhet w Himalajach, około 14 mil od tej miejscowości, gdzie pracował w Dronagiri. Babadżi jest ponadczasowym świętym, wielką inkarnacją, która była zaangażowana w boską lilę (grę) pomagania szczerym poszukiwaczom na ścieżce duchowości. Według nauczycieli Krija Jogi Joganandy Mahavatar Babaji uważany jest za mistrza, który nauczał Jezusa Chrystusa technik zmartwychwstania i wniebowstąpienia, czyli za Ojca Niebieskiego, w istocie duchowego Ojca Chrystusa z Niebios.

Jego uczniowie znają go z wielu imion; zwracano się do niego Mahamuni (wielki święty), Trymbaka Baba, Śiwa Baba, Budua Baba (starożytny Baba). Jego cudowne pojawianie się i znikanie; jego unikalny sposób nauki były opowiadane przez wiele osób duchowych takich jak Lahiri Mahasaja, Swami Śrijukteswar, Hamsa Swami Kevalananda, Brahmaćari Keśawananda, Paramahamsa Pranawananda, Paramahamsa Jogananda i trochę kontrowersyjny Paramahamsa Hariharananda. Mahavatar Babadżi Maharadź jest także odpowiedzialny za inicjowanie Aćarja Śankara, duchowego reformatora starożytnych Indii w ścieżkę Jogi i Kabira, znanego średniowiecznego poety, mistyka i świętego. 

Przesłanie Babaji Maharaj o osiąganiu życia duchowego poprzez naukową technikę Krija Jogi przyszło do współczesnego świata przez jego głównego ucznia Lahiri Mahaśaję. Babaji jest zarówno bez wieku jak i wiecznie młody, pojawia się swoim uczniom w różnej formie, którą wybierze i dlatego jest wyjątkowo trudno go rozpoznać. Nie ma fotografii Babadżi Maharadż. Obrazek, który używamy, został narysowany na podstawie opisu Paramahamsy Joganandy, tak jak on go widział. Od ponad dwóch tysięcy lat przebywa na ziemi i jego ciało ma nadal tak młody wygląd, jak na tej reprodukcji rysunku. Ten wizerunek jest bezmiernie kochany jako forma tego bezforemnego Mistrza. Wciąż żywy, Babadżi Maharadż emanuje duchowymi wibracjami dla zbawienia wszystkich szczerych poszukiwaczy z kręgu materialnych odrodzin.

Z relacji wielu nauczycieli duchowych wynika, że Mahavatar Babaji Maharaj ukazywał się w latach 1861-1935 swoim uczniom dla przekazania Krija Jogi, a jednocześnie ukazywał się innym swoim uczniom, także dla ich edukacji duchowej, chociażby w latach 1861-1924 przychodził w realnych pojawieniach do Baba Hari Das i znany był jako Hariakhan Baba. Ostatnie lepiej znane pojawienie to jako młodzieńczy Haidakhan Babaji w latach 1970-1984. Ostatnie pojawienie miało wyraźną materializację formy wobec wielu świadków w jaskini, ale zakończyło się fizyczną śmiercią ciała. Niektórzy uważają, że jest to oznaka zakończenia trwającej około 1800 lat misji nauczania, a inni, że ta misja nauczania Karma Jogi nie całkiem się powiodła z powodu niesprzyjających warunków we współczesnym świecie.

Om Babaji! Om Kriya' Babaji' Namah Om! 

Om Baabajaye Namah!

Zapraszamy na warsztaty Królewskiej Radża Jogi 

http://radza-joga.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: radża-joga.blogspot.com