Szambala - Królestwo Światłości
Państwo Devów - Królestwo Magów i Wojowników
Historia Szambali
Szambala, Śambhala - to nazwa starożytnego Królestwa umiejscawianego w północno-wschodniej Indii. Śambhala uważana jest za ojczyznę buddyjskich nauk kalaćakra. Nauki te odgrywają współcześnie centralną rolę w buddyzmie tybetańskim. Uczą usuwania skutków czarnej magii, uroków i zaklęć. Należą do dawnej tantry magicznej. Zresztą cały śiwaicki tantryzm to przekaz z Krainy Światłości czyli z Szambali. Nauki Kalaćakry powstały znacznie wcześniej niż buddyzm czy hinduizm, zostały jednak adoptowane przez buddystów. Przedbuddyjska tradycja śiwaicka Tybetu i Północnych Indii ukazuje bogactwo nauk kalaćakra, która jest lotosem o stu płatkach umiejscowionym wewnątrz głowy, tuż po czaszką, a ponad tak zwanym trzecim okiem, adźną.
Śambhala jako Kraina czy Królestwo bardzo starożytne odgrywa swe znaczenie nie tylko jako miejsce do zlokalizowania, ale także jako zbiór wartości duchowych, nauk i praktyk jakie są z Śambhalą kojarzone. Tradycja tybetańska zalicza Śambhalę do tak zwanych „ukrytych dolin”, określonych miejsc, które w czasach trudnych będą do dyspozycji całej ludzkości. Wiedza i moc mieszkańców Królestwa Śambhala pozwala zapanować nad wszystkimi mocami negatywnymi, nad wszystkimi siłami zła, ciemności i mroku. Z Śambhali jako Krainy Wschodu ma nadejść zbawiciel, wyzwoliciel, czyli Vishnu jako Kalkin (Mesjasz, Chrystus, Maitreya). Śambhala przypomina Raj z którym kontakt został przez ludzkość utracony za sprawą demona Asmodeusza. Śambhala w opisach tybetańskich to wiecznie zielony ogród natury, kraina mlekiem i miodem płynąca, którą zamieszkują ludzie wysoko rozwinięci, świetliści ludzie o najwyższej inteligencji duchowej i magicznych mocach.
Szambala (Shambhala, Shamballa, Shambala, Tybet. bde 'byung, wym. De-jung), także Szambała; sanskr. Śambhala, Śambala - legendarna kraina w obszarze himalajskim, Tybecie lub nawet pustyni Gobi. Często wspomina w kontekście dawnego Królestwa Śang Śung oraz w Bon jako Kraina Olmolungring. Najprawdopodobniej pamięć o pradawnym królestwie oświeconych ludzi, dewów z okresu złotego wieku, które później zostało schowane w podziemiach Himalajów jako siedziba mistrzów wojowników strzegących Ziemi przed atakami kosmicznego zła, inwazjami demonicznych jaszczurów i innymi zagrożeniami.
Śambhala (śamphalī lub śambhalī) w hinduzimie to miasto lub region w północnej Indii w pobliżu Gangesu i Rathapra w którym ma się narodzić Kalki w rodzinie Brahmana Vishnu-yaśas, jako kolejna awatara Boga Wisznu. Pojęcie Śambala w sanskrycie oznacza rodzinę lub rasę istot, jest synonimem słowa Kula - rodzina, rasa, grupa, plemię, ród. Oznacza także pojazd służący do podróży. W znaczeniu Śambala mamy rodzinę mistrzów, duchowe braterstwo, a jako Śambhala miejscowość, gród czy region. Śambala to w starej jodze himalajskiej cała rodzina wszystkich oświeconych uczniów danego mistrza, guru!
Mit o Szambali
W wielu krajach Azji istnieje duchowy mit o królestwie Szambali, które było źródłem kultury i cywilizacji obecnych społeczeństw azjatyckich, szczególnie związanym z obszarem Dachu Świata oraz pustynią Gobi. W tym oświeconym królestwie, gdzie zarówno władcy jak i obywatele byli mądrzy i łagodni, a jednocześnie pełni mocy, panował pokój i pomyślność. Oczywiście łatwo uznać tego rodzaju legendę za jeszcze jeden mit o utopii. Ale można również spojrzeć na nią jako na wyraz głębokiej ludzkiej tęsknoty za życiem, które jest dobre, radosne i sensowne. Taka tęsknota była i jest uznawana przez wielu urzeczywistnionych nauczycieli tybetańskiego buddyzmu jako potencjał, na którym opiera się ścieżka wiodąca ku oświeceniu. Nauczyciele ci od wieków przekazywali wizję Szambali z pokolenia na pokolenie. Z tego punku widzenia nie jest istotne czy legenda Szambali ma podłoże historyczne czy też nie. Potencjał dla urzeczywistnienia królestwa Szambali istnieje w każdym z ludzi.
Podstawą wizji Szambali (Śambhali) jest prosta lecz głęboka obserwacja, że jeśli chcemy ustanowić oświecone społeczeństwo, musimy w pełni zdać sobie sprawę z naszego ludzkiego potencjału i przejawić zdolność do eliminacji zła. Tylko wówczas możemy ofiarować duchowość, boski potencjał innym i pomóc im. Znaczy to, że musimy przestać się obawiać tego, kim jesteśmy i tego, co nam zagraża. Dlatego ścieżka Szambali nazywana jest ścieżką wojownika, ścieżką maga wojownika - człowieka, który żyje bez lęku. Gdy osiągamy nieustraszoność w akceptowaniu samego siebie wówczas rodzi się w nas niewyczerpana łagodność, współczucie i spontaniczna chęć pomocy innym. U podstaw Ścieżki Szambala w rozumieniu himalajskich mistrzów leży oczyszczenie się z lęków, fobii oraz ich pochodnych takich jak wątpliwości czy rezygnacja. Ważną częścią jest dogłębne opanowanie umiejętności Wojownika, czyli Sztuki Walki, Kalaripayat.
Śiwa Śambhu, Śambhava, a Śambhalah
Śambhu, a ściślej Śiva Śambhu to prehistoryczny czy mityczny władca Śambhali wedle starych nauk śiwaickich północnych i wschodnich Indii oraz Tybetu. Formy buddyjskie takie jak Mahakala to w religii i mitologii Indii manifestacje Boga Śiva. Mahakala został zaadoptowany przez powstający buddyzm, a Mahakali, Wielka Bogini Kali pozostała jako bogini rdzennie hinduska. Jednak jest to Śiva i Śakti w postaci Mahakala i Mahakali, a buddyści praktykujący z Mahakalą są tak naprawdę wyznawcami Boga Śiva. Na wschodzie jest to dla ludzi oczywiste, ale ludzie na zachodzie lubią to różnie interpretować i przekręcać. Śambhava (od Śambhu) to filozofia, nauka duchowa, ezoteryczna, leżąca u podstaw indyjskiej tantry. Śambhava reprezentuje pogląd, że Śiva Bóg Najwyższy jest nieosobowy czy ponadosobowy, nie posiada ego, a wszystkiego dokonuje na ziemi jego żeńska moc czyli Śakti, Devi, zwana też Kundalini, bo to jest właśnie Bogini, zarówno jako moc duchowa czy charyzmat, jak i jako duchowa, święta osoba, duch święty, zawsze żeński, także w naukach biblijnych znany jako rucha.
Śambhava to świadomość mieszkańców Śambhali, świadomość jedynego najwyższego Boga, który jest ponad wszelkim osobowym bytem, jako absolut bezosobowy, bezosobisty, nie mający względu na osoby ani zasługi, ani na własne, egotyczne lubię czy nie lubię. Śambhava to świadomość Śambhu Śiva, świadomość Boga, świadomość duchowa. Można też powiedzieć, że kto nie jest świadomy Śambhali i jej mieszkańców, ten nie jest rozwinięty duchowo, a jego boskość nie jest obudzona i sprawa wiary czy wyznania nie ma tu nic do rzeczy. Pojęcia takie jak Śiva, Śambhu, śama, tantra czy kalaćakra stają się w sposób oczywisty jasne kiedy w umyśle zajaśnieje Światło Boskości, Świadomość Boga. Mag nie mający pojęcia o tych sprawach nie jest białym magiem, tylko czarnym, magiem tkwiącym w mroku swojego ego, egoizmu i egocentryzmu. Już Mikołaj i Helena Roerich radzili zainteresowanym duchowością, ezoteryką, magią – podróż do Śambhali, chociaż sami długo szukali miejsca pod błędną nazwą.
Śama to stan wyciszenia umysłu, wyciszenia myśli. Śama to stan świadomości rycerza światła, wojownika stającego zawsze po stronie Brahmana Boga, a ponieważ Bóg jest Dobrem, to wojownik Śambhali staje po stronie tego co dobre, chociażby życie musiał poświęcić. I robi to ze spokojem sumienia, ze spokojem myśli, z pełnym oddaniem i poświęceniem, nie jakiemuś duchowi astralnemu z channelingu, ani nawiedzonym opętańcom, tylko Bogu Śiva – Stwórcy Wszechświata. A cały wszechświat, a nawet wszechświaty to coś dużo więcej niźli jakiś duch astralny z channelingu czy duch zmarłego Jezusa, Mojżesza lub Buddy, nawet Kryszny. Duchy osobowe, nawet wielkich świętych, to coś dużo mniejszego od Wszechistnienia, z którego wszystko co istnieje powstało, także święci i prorocy, awatarowie.
Oczywiste jest to, że szuka się łączności ze świętymi, Ramą, Kryszną, Mojżeszem, Buddą czy Jezusem, ale Bóg Śiva, Śambhu, to coś dużo więcej, inteligencja nieskończona i światłość nieskończona, która pokona każdy przejaw mroku i ciemności, który jest skończony, gdzieś na peryferiach kosmosu, jako rodzaj chwastu na polu u dobrego gospodarza. Poprzez zwodniczy channeling ludzie ulegają opętaniu, zwiedzeniu i pomyleniu przez astralne duchy mroku, które czekają na to, aby omamić tego, kto się z nimi zwiąże. Śambhala to Kraina Oświeconych w Bogu Najwyższym, to coś więcej, niż można wyrazić słowami, to Raj czystych, światłych i rozumnych duchów, które poznały jak są małe przed obliczem tego, który jest Nieskończony. Śambhala została złożona przez światłe bóstwa z Plejad zwane dewami. ŚAM oznacza pięcioraką czystość o jakiej mówią pisma wedyjskie. Z tej czystości ŚAM rodzi się ŚAMA – stan cichości wnętrza, spokoju myśli i sumienia, stan niepokalania. Śama to zdolność niepodzielnej, głębokiej koncentracji na dowolnym obiekcie. Śama to jedna z sześciu wielkich cech joginów zwanych razem Szatsampatti. Śambhu to aspekt Brahmana Boga dający oczyszczenie i błogosławieństwo wszystkim czującym istotom. Prawdziwy Śiva Śambhu!
Kalaćakra to ostatnia i zarazem najbardziej skomplikowana tantra buddyjska, ale przedbuddyjskiego, wedyjskiego pochodzenia. W zasadzie buddyzm bez nauk duchowych starożytnej kultury wedyjskiej nie istnieje. Kalaćakra to dosłownie Krąg Czasu. Pochodzi wedle tradycji od króla Sućandra z Krainy Śambhali spolszczonej jako Szambala i zruszczonej jako Szambała. W nauce kalaćakra, rachuba czasu, astronomia i astrologia wedyjska odgrywają wielką rolę. Naukę służącą przybliżeniu się do Krainy Światłości jaką jest Śabhalah można zacząć tak od mistrzowskiego opanowania głębszych, mistycznych Kalari-Margah - sztuk walki jak i od gruntownego studiowania Jyotisha - astrologii wedyjskiej. W indyjskiej wersji postać Kalabhairava Śiva jest centralną postacią kalaćakry, a Śambhu Śiva jest jego łagodną i miłosierną odmianą czy emanacją. Kalabhairava to dosłownie Straszliwy Czas, postać Boga pozwalająca na usuwanie wszelkiego zła, ciemności i mroku jakie próbują zapanować nad umysłami ludzi i światami żyjących istot. Praktyki kalaćakry to najmocniejsze egzorcyzmy, a uczniowie Królestwa Śambhali to prawdziwi wojownicy, mistrzowie sztuk walki znanych w Oriencie nie tylko ze swych legendarnych umiejętności, ale także z doskonałej filozofii życia, honoru oraz głębokiej okultnej ezoteryki w tym alchemii, magii, egzorcyzmu i astrologii.
 |
| Kalaćakra |
Nie ma magii, okultyzmu czy mistyki bez wiedzy o Śambhali – Królestwie Oświeconych Wojowników. A Kalaćakra jest tak samo związana z Mahakalą jak i z Boginią Mahakali, czyli Kaliką, która jest Śakti, mocą Śiva Boga, w Rygwedzie zwanego też Yahvah. W ten sposób wiedza o Królestwie Śambhala zatacza pewne historyczne koło, jako że już dawno na Wschodzie wiadomym jest iż to, co nazywamy Żydami czy Semitami, to małe plemię, które kiedyś wywędrowało z Kaszmiru i osiedliło się w Egipcie. Tak przez wieki powstała zniekształcona wersja prawdziwej duchowej nauki o królestwie Bożym, którą przekazuje Biblia wraz z historią Żydów. Czas już na Zachodzie powrócić do źródeł rzeki i zacząć studiować mądrość z Śambhali.
Czas powrócić do Boskiej Magii, Białej Magii z Królestwa Śambhala. A przecież to, co nazywamy Huną to wiedza z Indii przeniesiona przez berberyjskich emigrantów, którzy dawno temu uciekli ze swej afrykańskiej ojczyzny na Pacyfik, nawet na Hawaje. Huna powstała najbardziej wtedy, kiedy plemię Huna – społeczność mająca jakieś 5 milionów ludzi, przekazało swe nauki emigrantom z Afryki, którzy wywędrowali na wyspy Polinezji. A Hunowie indyjscy tę wiedzę przejęli ponoć wprost od Bogów, Dewów z Plejad, którzy jakiś czas pomieszkiwali razem z ludźmi w Himalajach. Szkoda tylko, że dzisiejsze resztki Huny z Hawajów utraciły bardzo wiele z oryginalnych źródeł jakie ciągle można odzyskać w Indii i Tybecie. Cała magia czeka na godnych wyuczenia się jej, bo ludzie Zachodu mają problem z moralnym udoskonaleniem, trzeźwością, wiernością, uczciwością, szczerością, a nawet mówieniem prawdy.
Dzięki wiedzy pochodzącej ze Wschodu wiemy, które przykazania Boże w Biblii należą do duchowych reguł życia Wojowników Szambali. Można też przywrócić właściwy wymiar praktykowania Białej Magii Takiej jak Huna i nauczyć ludzi jak być Magah - Kapłanami Słońca czyli Magami Szambali. Można także zrozumieć, kim byli legendarni królowie Królestwa Światłości, Dewaloki w Himalajach, takich jak Himawant, Menaka Ma czy Śiwa i Uma Parwati. Można zrozumieć białą magię z Plejad zarówno w odmianie z Hawajów jak i z Indii, Tybetu, Mongolii czy Królestwa Berberów albo Czirokezów. Łatwiej podążać za naukami Śri Amman, Amba czyli Bogini Durga, Śri Dewi, która kiedyś przybyła na ziemię, aby jako anielska bogini matka nauczać i prowadzić ludzkość na wyższe stopnie duchowej świadomości.
Zobacz także artykuł:
http://radza-joga.blogspot.com/p/warsztaty.html
© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: radża-joga.blogspot.com
Dziękuję
OdpowiedzUsuń