Bhagavad Gita - filozofia odwieczna

Bhagavad Gita - filozofia odwieczna

Śri Kriszna i Ardżuna

Jeszcze w XIX wieku badania powstałych wówczas nauk Mitologii Porównawczych i Religii Porównawczych, wykazały wspólność zasadniczą wszystkich wielkich Religii, nie tylko w naukach etycznych i moralnych, ale i w metafizyce i filozofii. A w naszym stuleciu prace uczonego filozofa i socjologa profesora Bhagawan Dasa, jak i wielu innych podające przykładowo wyjątki ze wszystkich wielkich Religii, utrwaliły to przekonanie wśród wykształconych warstw wielu narodów; zaś wydane w ostatnich latach wspaniałe dzieło sławnego pisarza i myśliciela angielskiego Aldousa Huxley'a - "Perennial Philosophy" - jeszcze wyraźniej i dobitniej stwierdziło, na uderzająco dobranych wyjątkach i cytatach, istnienie zespołu Prawd, które obecne we wszystkich Religiach są jak nić złota jednocząca je wewnętrznie, wbrew ciasnocie ortodoksów, lubiących podkreślać różnice i - oczywiście - wyższość swego własnego wyznania. Tę wspólną, nieodmiennie powtarzającą się najgłębszą filozofię nazwał Huxley "Odwieczną". Stwierdza iż znalazł ją zarówno w Wedancie jak u Proroków hebrajskich, w chińskiej księdze Tao i w Dialogach Platona, w Ewangelii św. Jana i u mistyków chrześcijańskich (Eckhart, Bohme, Ruysbrock, Nowalis, św. Jan od Krzyża, itd.) w Buddyjskiej szkole Mahajany, u Plotyna, Orygenesa i Areopagity, jak i u Sufich - w mistycznej Szkole Muzułmańskiej. 

Bhagavad Gita - Wanda Dynowska Umadevi

Umadevi Wanda Dynowska o Bhagawad Gicie

Bhagawad Gita (dosł. "Świętego Pana Pieśń") jest przede wszystkim księgą Jogi Czynu, czyli sztukę czynu prowadzącego ku boskości, czynu przepromieniowanego duchem. Bhagawad Gita jest częścią szóstej księgi (parvan) wielkiego eposu indyjskiego "Mahabharata", jednego z najsłynniejszych dzieł starożytnych Indii. Nauki w niej zawarte są podawane bohaterowi - Ardżunie - przez Szri Krisznę – Boskiego Nauczyciela, wyrażającego w swym wcieleniu potęgę Wisznu, drugiej Osoby hinduskiej Trójcy - Pana miłości i mądrości.

Wanda Dynowska o Bhagawad Gicie

Umadevi Wanda Dynowska

Nieśmiertelną wielkość tej "Pieśni Pana" uznały wszystkie narody świata, ale niewielu ludzi umie ją czytać, zgłębiać i rozumieć; a wśród uważnych czytelników nieraz się spotyka takich, którzy jak ongiś Ardżuna, nie od razu widzą jej logikę i sens wewnętrznej konsekwencji, pod pozornymi sprzecznościami i paradoksami. Istotnie zrozumieć Gitę nie jest łatwo, jak niełatwo zrozumieć samo Życie. Ardżuna też nie od razu widzi jasno; raz po raz trwożnie, natarczywie, niemal ze zniecierpliwieniem powtarza swoje pytania, prosząc o jaśniejszą, bardziej zdecydowaną odpowiedź. Oto w drugiej Rozmowie woła: "Powiedz mi Ty wyraźnie... uczniem Twym jestem, błagam Cię, oświeć mnie". Pan odpowiada długim wspaniałym przemówieniem, a jednak Ardżuna w trzeciej Rozmowie znów woła prawie z rozpaczą: "Niejasne zdają się Twe słowa, niepojęte dla mego rozumienia, powiedz mi więc wyraźnie...". I znów Pan wyjaśnia Swym boskim słowem, a przecie w piątej Rozmowie Ardżuna jeszcze raz pyta trwożnie. Jakież to dziwne, wszak był najszczerszym uczniem, a oto wołaniu jego jakby nie odpowiadano dość jasno. Czyżby?... Czy to Boski Nauczyciel skąpi światła, czy jednak uczeń jest tak ślepy, że nie może od razu przejrzeć i potrzeba aż osiemnastu rozdziałów, a nade wszystko nadludzkiej wizji jedenastego, by mógł ujrzeć Prawdę, zdawałoby się tak prostą, że - Bóg jest wszystkim i we wszystkim.