Saturn, Antares i Tron Arymana
w horoskopie i astrologii
Antares
Antares jest gwiazdą stałą, której Arabowie jako trzeciej z kolei tego rodzaju gwiazd przypisują charakter krytyczny. W 9-ym stopniu Łucznika (Strzelca) znajduje się na początku XXI wieku stała gwiazda o nazwie ANTARES, która posiada charakter krytyczny, tak samo, jak nałogowe w tej materii Plejady oraz Północny Osioł. W tych punktach znajdujące się takie ciała niebieskie, jak Księżyc lub Słońce czy też taki punkt wypadający jak szczyt I domu zwanego wschodnikiem, oraz przy towarzyszeniu krytycznych aspektów do tych ciał, lub Ascendentu od planet takich, jak Saturn, Mars, Rahu lub Ketu oraz Uran - zapowiada to choroby oczu, a nawet ślepotę. Ma to też miejsce, jeżeli w tych punktach nieba znajdą się złe planety, a aspekty od Słońca lub Księżyca do nich są krytyczne, przy tym, jeżeli te złe planety ulegają tzw. retrogradacji, czyli pozornemu cofaniu się względem Ziemi (ruch wsteczny), ujemne znaczenie takich konstelacji jest wtedy spotęgowane dwukrotnie, ponieważ retrogradacja planety daje dwukrotne przejścia przez to samo miejsce na niebie w stosunku do Ziemi.
Antares jest 16-tą (czasem 15-tą jak inna gwiazda zmienna osłabnie) co do jasności gwiazdą naszego nieba i jedną z największych jakie są znane w rzeczywistości. Leży w odległości około 550 lat światła, jest ponad 800 razy wieksza od Słońca i około 11 tysięcy razy jaśniejsza. Antares to gwiazda z czerwonawo-pomarańczowym lub rubinowym blaskiem światła. Na niebie Antares osiąga wielkość gwiazdową od 0,9 do 1,8 magnitudo. Antares należy do gwiazd zmiennych zwanych mirydami. Towarzyszka Antaresa ma jasność 5,5 magnitudo, jasnoniebieską barwę (klasa widmowa B3V), okres obiegu wokół wspólnego środka masy wynosi 878 lat.
Barwa ognisto-czerwonawa i szmaragdowo-zielonkawa dają ciekawe połączenia zabarwień Antaresa. Indra jako wódz wojowników powiązany jest z Antaresem w indyjskiej astrologii. W astrologii kabalistycznej Antares powiązany jest z Archaniołem Urielem (Ariel, Oriel). Antares to Serce Skorpiona. Z czterech Strażników Nieba (Aldebaran, Fomalhaut, Regulus i Antares), gwiazda Antares zwana jest Strażnikiem Zachodu. Cztery Gwiazdy, Strażnicy Nieba zwani są także Czterema Jeźdźcami Apokalipsy. Antares kojarzony jest także z Wielkimi Katastrofami jak zagłada Atlantydy i sekretnej wiedzy o nich, a także z kultem Wielkiej Bogini.
Ptolemeusz mówi, że Antares jest w swoim wpływie podobny do Marsa i Jowisza. Robson widzi go jako bardzo negatywną gwiazdę, wskazując na skłonności destrukcyjne, zło i "niebezpieczeństwo nieszczęśliwych wypadków". Ebertin twierdzi, że Antares czyni ludzi twardymi i wojowniczymi, nadającymi się do kariery wojskowej. Rigor dodaje do tego bystry umysł i odwagę, ale również ostrzega przed skłonnością do samodestrukcji. Antares wśród kabalistów powiązany jest z mistycznym niebiańskim wojownikiem archaniołem Urielem. Archanioł Uriel znany też jako Fanuel (אוּרִיאֵל, Fanuel - „ogień Boży” lub „światło Boga”, Ariel - Lew Boży) - według tradycji judaistycznej i w niektórych wierzeniach chrześcijańskich to jeden z najwyższych rangą archaniołów. Uriel płynący „po promieniu słońca” i szybujący „gładko nad mrokiem wieczoru”. Archanioł wyzwolenia, uwolnienia, walki narodowo-wyzwoleńczej, zbawienia oraz światłości. W etiopskiej Księdze Henocha Archanioł „sprawujący władzę nad gromem i trwogą". Trwoga pada na społeczeństwa i gromy szaleją, powstania wybuchają, autodestrukcyjne wojny się rozpoczynają, gdy Antares ma władzę nad społeczeństwem. Antares jest także gwiazdą skruchy i zadośćuczynienia, zatem największych nieszczęść z wpływu tej gwiazdy i jej aspektów mogą się spodziewać ci, którzy za swoje błędy nie okazują skruchy ani nie dokonują zadośćuczynienia. Razem z archaniołem Michaelem usuwa siły zła, strąca złoczyńców do piekieł i do Tartaru, gdyż sam jest archaniołem tego świata i Tartaru, ludzi i dżinnów (demonów). W Dniu Sądu Ostatecznego Michael i Uriel wprowadzają do Raju Lud Boży, Lud Księgi, czyli naznaczonych pieczęcią zbawienia, znakami czy stygmatami wyzwolenia i zbawienia.
Ascendent jest tam, gdzie przecięcie linii horyzontu z linią ekliptyki na wschodzie nieboskłonu. Ascendent oznacza wschodzenie, linie wschodu obiektów na niebie. Połączenie z Ascendentem następuje poprzez linię horyzontu. Według Anonima z 379 roku: Jeżeli gwiazda wschodzi lub jest powiązana z Ascendentem, to jej energia będzie się manifestować przez całe życie, choć najsilniej będzie widoczna w dzieciństwie. Jeżeli zatem Antares w czasie narodzin jest na Ascendencie to jest to gwiazda silnie determinująca życie człowieka, szczególnie jego młodość.
Jeżeli gwiazda stała góruje lub jest powiązana z Medium Coeli (rzut bieguna współrzędnych ekliptycznych na koło Ekliptyki), to jej energia jest powiązana z wiekiem młodym. Takie położenie gwiazdy może wskazywać na osiągnięcie sukcesu wskazywanego przez gwiazdę, pod warunkiem, że zostanie on w mieście swego urodzenia. Gwiazdy stałe najmocniej oddziałują, gdy są w ścisłej koniunkcji z planetami lub aspektami, w odległości do 2 stopni, acz najbardziej gdy jest to koniunkcja do pół stopnia czyli 30 minut łuku. Najmocniejszy jest wpływ gwiazd do 1 stopnia jasności licząc w skali magnitudo, zatem mamy 22 gwiazdy stałe o najsilniejszym wpływie na życie i ludzkie relacje w społeczności. Sfera wpływu jednakże, w przypadku planet wolnych takich jak Saturn czy Jowisz, a także Uran może rozciągać się aż do 15 stopniu, mając swoje progi wzrastania/osłabiania natężenie wpływu przy 12 stopniach, przy 8 stopniach i przy 4 stopniach. Obiekty szybkie, jak Merkury, Wenus oraz Księżyc mają zwykle jako granice wpływu odległość 3 stopni i 7 lub 8 stopni w odległości kątowej mierzonej wzdłuż współrzędnych ekliptycznych. Tron Arymana szczególnie negatywnymi energiami obdarza Saturna, Marsa, węzły księżycowe Rahu i Ketu oraz Księżyc, gdy jest w okolicy Nowiu czyli nieoświetlony.
W analizie skutków ruchu wstecznego planet zewnętrznych takich jak Saturn, Jowisz czy Mars, a także Uran (jeśli jest widoczny na niebie), zawsze bierze się pod uwagę w pobliżu koniunkcji z jakimi gwiazdami stałymi ów ruch wsteczny się odbywa.
Wielki Rok w astrologii magów perskich i wschodnich to rok w którym wszystkie Światła (Słońce i Księżyc) oraz planety (Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn) ustawiają się blisko siebie w jednym Znaku Zodiaku, niejako skupiają się w tym samym miejscu na niebie. Od takiego momentu rozpoczyna się wielkie cykle mierzenia czasu w astrologii i cykl długiego panowania. Charakter cyklu Wielkiego Roku determinuje Znak Zodiaku oraz Gwiazdy na tle których zgromadzą się Światła i planety, a bierze się pod uwagę tylko widoczne planety, zatem Urana, jeśli jest w zasięgu widoczności. W profesjonalnej astrologii bardzo dokładnie należy także analizować cykle koniunkcji Saturna i Jowisza, które mają miejsce co około 20 lat i wyznaczają kolejne dwudziestolecia nazywane okresami wymiany pokoleniowej.
Tron Arymana
Tron Arymana to aktualnie na początek XXI wieku, Punkt 270 stopni długości ekliptycznej czyli centrum Galaktyki, centrum zimowe Drogi Mlecznej, gdzie Słońce wchodzi w Znak Koziorożca, Punkt Przesilenie Zimowego w kole horoskopu. Do obszaru Tronu Arymana należy druga połowa aktualnego Znaku Strzelca (Łucznika, Centaura) i pierwsza połowa Znaku Koziorożca, jeśli chcemy znaleźć obszar wpływu łatwo na diagramie koła horoskopu. Tron Arymana na tle gwiazdozbiorów mapy nieba dla miłośników astronomii to obszar pogranicza gwiazdozbiorów Strzelca i Skorpiona, Wężownika, Węża (Serpens) i Tarczy Sobieskiego, w koniunkcji do gwiazdy stałej o nazwie Sinistra - Nu (ν) Ophiuchus czyli ν Wężownika (Władcy Wężów i Smoków, Króla Nagów). Starożytni astrolodzy Persji, Babilonu, Bliskiego Wschodu oraz Indii i Chin uważali ten obszar za szczególnie groźny w perspektywie społecznej oraz dla osób zaangażowanych publicznie. W chmurach gwiazd i mgławicowego pyłu słusznie upatrywano wpływów sił ciemności, a współcześnie wiemy, że w tym obszarze jest wielka galaktyczna czarna dziura (miejsce wielkiego unicestwienia materii), a także skupisko tak zwanej ciemnej materii lub czarnej energii.
Gwiazda Sinistra, ν Ophiuchus, szczególnie jeśli jest na Ascendencie albo w Górowaniu lub Medium Coeli (biegunem współrzędnych ekliptycznych rzutowanych na koło ekliptyki) czy w innym aspekcie, przynosi niemoralność, niechlujstwo, opuszczenie, porzucenie, zapomnienie. Deprawacja i gangrena to wpływ gwiazdy Sinistra, jeśli ma silną moc wpływu, co pokazuje patronat nad samym centrum Tronu Arymana. W koniunkcji i aspektach z Księżycem przynosi chorobliwą lubieżność, złośliwość, swalność, sprośność, bezmyślność, niesławę, nikczemność, zwyrodnienie, skandale, czarnoksięstwo, zatrucia i otrucia, w tym zatrucia narkotyczne wiodące do lubieżności i ogłupienia. Uzależnienie od czarnoksięstwa, rzucania złych czarów, to jedna z demonicznych deprawacji o obrazie choroby umysłowej typu paranoicznego, ale często powiązana z jakimiś dewiacjami lubieżności, jak erotomania, skłonność do gwałcenia czy wykorzystywania seksualnego lub bestialskiej seksualności (sadyzm, psychosadyzm). Koniunkcja z Wenus nasila niechlujstwo, w tym jedzenie z psem z jednej miski czy siedzenie w chlewie niczym wieprz. Koniunkcja z Saturnem zwiększa obciążenie różnymi problemami oraz obłudę, a w ich życiu wyklucza miejsce na radość i śmiech dając chorobliwą powagę zatroskania.
Perskie określenie obszaru wpływu to Tron Arymana sugerujący działanie sił chaosu, mroku i ciemności oraz wszelkich niepomyślnych wydarzeń, złych okoliczności - szczególnie w wymiarze społecznym, cywilizacyjnym. Astrologia semicka, kabalistyczna mówi oczywiście o Tronie Szatana lub o Tronie Lucyfera (Piekieł) oraz o Bramie Sił Demonicznych. Na mapie nieba czy w planetarium znajdziemy środek Tronu Arymana jako przecięcie równika galaktycznego z ekliptyką (aktualnie na początku XXI stulecia 270 stopień ekliptyki), aktualnie w gwiazdozbiorze Strzelca na pograniczu Znaku Strzelca i Znaku Koziorożca (nie mylić znaków z gwiazdozbiorami). Planety i aspekty przechodzące przez obszar wpływów Arymana nabierają cech mrocznych, arymanicznych czy satanistycznych, cech lucyferycznych, demonicznych, wyzwalają nagromadzenia złego karmana, złego losu, inicjują niekorzystne zdarzenia, ciągi złego losu czyli pecha, rozkład dotychczasowych struktur społecznych lub rodowych, acz Saturn najbardziej działa na całe społeczności, także na rody i układy społeczne, a mniej na pojedynczych ludzi.
Na Tronie Arymana upada planeta Wenus, gdyż Wenus walczy z demonem Arymanem, ale w jego obszarze wpływów staje się silnie złoczynna, demoniczna, upadła, zdemoralizowana. W czasach, gdy cały Tron Arymana był w Znaku Skorpiona, powiązano ten upadek ze Znakiem, ale Punkt Przesilenia Zimowego (Punt 270 stopni) przesuwa się wzdłuż Ekliptyki podobnie jak Punkt Barana, a Tron Arymana jako część systemu gwiazd stałych pozostaje długotrwale niezmieniony, zatem trzeba pamiętać, że Tron Arymana to aktualnie na początek XXI wieku obszar od drugiej połowy Znaku Strzelca do pierwszej połowy Znaku Koziorożca i co 72 lata przesuwa się o dokładnie 1 stopień długości ekliptycznej.
Tron Arymana cieszy się w irańskiej, perskiej i bliskowschodniej astrologii dawnych magów szczególnie złą sławą. Istnieje wiele związanych z nim zakazów i ostrzeżeń, szeroko też rozpowszechniona jest związana z nim magia przezwyciężania wpływów sił ciemności i zła. Na mapie nieba, wedle gwiazdozbiorów znajdziemy Tron Arymana w Strzelcy, Skorpionie, Tarczy Sobieskiego i Wężowniku, a wielu dawnych astrologów magów analizuje łącznie obszar począwszy od Antaresa aż do końca strefy Tronu Arymana. Należy pamiętać, że wedle Znaków Zodiaku, to Znaki Strzelca i Koziorożca, czego nie należy mylić z gwiazdozbiorami na mapie nieba używanej przez miłośników astronomii. Tron Arymana to także wpływ takich gwiazd stałych jak Shaula czyli Lambda (λ) Scorpius oraz strzelcowych Kaus Media, Kaus Australis, Kaus Borealis czy Nunki dającej autorytatywnych mówców i głosicieli religijnych, biznesowych oraz nacjonalistycznych. zdolnych zrujnować cały kraj aby osiągnąć wielkie bogactwo czy sławę.
Antares - Strażnik Zachodniego Nieba
ANTARES na początku XX stulecia, aż do 1946 roku, położony jest w 8° zachodniego Znaku Strzelca. Jest to stopień zawierający ANTARESA, drugiego największego malefika w Zodiaku. Stopień ten daje geniusz wynalazczy, głowa jest pełna pomysłów i entuzjazmu, może być zacięcie filozoficzne, ale trudno tutaj o podejmowanie odpowiedzialności społecznej. Myśli mogą być egotyczne i wtedy też następuje katastrofa. Od 1946 roku Antares jest w 9° zachodniego Znaku Strzelca, gdzie pozostaje aż do 2017 roku, kiedy wejdzie na 10 stopień Znaku Strzelca. W dniu 4 marca 2017 roku, Antares wchodzi w 10° Strzelca, gdyż co 72 lata początek Ekliptyki, a co za tym idzie współrzędne ekliptyczne przesuwają się wskutek precesji o jeden stopień. Każde przesunięcie się stopnia położenia w Znaku Zodiaku zmienia nieco właściwości obiektu, zatem astrologia jest nauką żywą i dynamiczną, o czym wielu ludzi zapomina.
ANTARES to czerwony gigant w 9° Strzelca w opozycji ALDEBARANA. Ma charakter Marsa i Jowisza, oznacza wojnę, jest charakterystyczny dla dowódców wojskowych. W natywniku czyli horoskopie urodzeniowym, w dobrej konfiguracji z sygnifikatorami zatrudnienia lub kariery oznacza prominencję przez wojnę, walkę. W złej konfiguracji z malefikami przynosi straty, śmierć i niesławę. Atak na tę gwiazdę może oznaczać ślepotę. Winston Churchill miał Słońce w koniunkji ANTARESA i w jego wypadku oznaczało to ślepotę polityczną. Zagraża też wypadkami w podróży, a gdy był w 8° Strzelca — pożarem.
Trzeba uważać na Antares – Serce Skorpiona (α Scorpio) – by ta energia nie była wykorzystywana do celów niecnych (w ascendencie jak i gdy jest w medium coeli). Wpływ gwiazdy Antares dodaje w Ascendencie energii i wojowniczości. Antares jest sygnifikatorem śmierci lub radykalnej zmiany w horoskopie. Antares jest sygnifikatorem początku lub końca jakiegoś cyklu historycznego, przemian społecznych lub życiowych. Antares jest drugim po Algolu malefikiem wśród gwiazd stałych, ale jego dobre aspekty pozwalają osiągać sukcesy poprzez zrujnowanie wrogów, opozycji czy przeciwników. Antares daje także sukcesy za cenę poprzedzenia ich ruiną i śmiercią. Antares jest najgroźniejszy, gdy jest w koniunkcji ze Słońcem, Księżycem, władcą Ascendentu lub z władcą Ósmego Domu w horoskopie.
Antares na Ascendencie może być prędki w słowach i działaniach, odważny, szybki i błyskotliwy, ale przy tym także dość niecierpliwy i pochopny, więc będzie musiał uczyć się cierpliwości i hamować swój temperament. Na "tradycyjnym" wykresie horoskopu nie widać wpływu gwiazd Altair i Menkent - natomiast gdy popatrzymy na niebo w chwili narodzin i widać, że znajdowały się one na linii horyzontu to Altair obdarza wielką wyobraźnią, niezłomną wolą, daje dominujący charakter i umiejętność wywierania wpływu na innych. Natomiast Menkent wzmacnia jeszcze symbolikę Antaresa - daje energiczną naturę oraz odwagę.
Zdarzają się zaćmienia Antaresa przez Księżyc oraz czasem przez inne planety. Wielce nagłośnione zaćmienie Antaresa przez Księżyc było 31 lipca 2009 roku.
Każdego roku około 2 grudnia Słońce przechodzi w odległości zaledwie 5 stopni od Antaresa. Jest to silna koniunkcja Słońca z Antaresem.
Ostatnie zaćmienie (okultacja) Antaresa przez Wenus miała miejsce 17 września 525 p.e.ch.; a następna wydarzy się dnia 17 listopada 2400 roku, co daje odstęp około trzech tysięcy lat i wyznacza cykle okultacyjne antaresowo-wenusjańskie.
W Persji nazywany Satevis - gwiazdą królewską, jedną z czterech Strażników Nieba. W Indii w raz dwiema innymi gwiazdami σ and τ Sco, tworzy lunarną konstelację, nakszatrę Jyeshthā (Dźjeszta czyli Najstarsza) czy Rohinī (Ruddy). Po arabsku nazywana jest Qalb al-Άqrab czyli Qalbią, Sercem Skorpiona. W egipskiej astronomii Selkit, Selk-t, or Serk-t związany był z Boginią Izis.
Konstelacja Skorpiona (nie mylić ze znakiem zodiaku) uważana jest na Bliskim Wschodzie za symbol przerażającej ciemności, a szczególnie złowróżbne jest pojawienie się komety w gwiazdozbiorze Skorpiona, zatem także w pobliżu Antaresa, gdyż przynoszą plagi reptiliańskie, w tym inwazje insektów, owadów-szkodników. W zasadzie powinno się mówić o złowróżbności Tronu Arymana, który dawnymi czasy był cały w Gwiazdozbiorze Skorpiona i stąd wzięto opinię.
Antares to Anty-Ares, w tym sensie, że wróg wojny i militaryzmu, pacyfista, ale także w wypadku okupacji może być aktywny i skuteczny w ruchu oporu czy partyzantce. Antares bywa związany z przemocą w ten sposób, że przynosi nagłą śmierć wskutek wojny lub ze strony wymiaru sprawiedliwości (dożywocie, kara śmierci). Stwarza zagrożenia ze strony ognia, broni oraz maszyn. Bywa niekorzystny dla oczu i wzroku, szczególnie jak Antares jest w koniunkcji z Ascendentem, Księżycem i Słońcem.
Antares to trudne przejście do świata podziemnego, przejście z życia do śmierci, a także wyjście z otchłani śmierci aby powrócić do życia. Antares czyni ludzi trudnymi, wojowniczymi i zadziornymi, zatem nie dziwi, że bywa sygnifikantem wojen i nasilenia konfliktów militarnych, nasilenia walki politycznej, konfliktów i przewrotów. Antares wkłada moc w narodziny, daje także moc narodowości, nasila nacjonalizmy. Antares wzmaga jednak intuicyjność i ostrożność. Wszystko może stać się z natury podejrzane, a wskutek nasilonej podejrzliwości na Antaresie może się narodzić paranoja i łatwo zachorować popadając w obłęd. Serce Skorpiona jakim jest Antares nasila skłonności żądła do użądlenia, ukąszenia, kąśliwości, uszczypliwości, zaognienia sytuacji, poparzenia, niepokoju, etc.
Antares jako opozycja do Aldebarana, symbolu integracji, okazuje się zwykle dawcą obsesji i nasileń zjawisk obsesyjnych wynikających w rozczłonkowania, braku integracji, niedostosowania, braku równowagi wiodącej do problemów i trudności. Nasilają się najsilniejsze i najkoszmarniejsze lęki oraz fobie, także fobie narodowe (rusofobia u Polaków). Antares wprowadza w proces w którym uczymy się jak przetrwać będąc niedobitkami, nie tylko po wojnie czy na polu bitwy, ale także w złym małżeństwie, na wyższej uczelni, po straszliwej stracie, w nędzy. Zdarza się ludziom, że sami pod sobą wykopią dołek czy strzelą sobie w stopę, jak mówimy w przenośni.
Wschodzący Antares daje sławę i bogactwo, przemoc, chorowitość, korzyści rzadkiego rodzaju.
Antares w kulminacji (górowaniu) daje honor, zasługi, preferencje i dobry los, szczęśliwą rękę.
Saturn i Antares w koniunkcji - materializm, nastawienie materialistyczne, nieuczciwość spowodowana okolicznościami, religijna hipokryzja (hubris), wiele rozczarowań, straty z powodu kłótni i spraw sądowych, problemy z wrogami i przeciwnikami, wiele niepowodzeń, trudności powodowane przez krewnych, okres nieprzychylny dla spraw wewnętrznych kraju lub rodu, nasilenie chorób i słabości (wzrost zachorowań), smutki z powodu dzieci. Jeśli w tym czasie Księżyc jest w koniunkcji z Aldebaranem - niebezpieczeństwo lub śmierć od miecza (sztyletu) lub przez powieszenie.
Saturn, szczególnie w koniunkcji z Antaresem, zmniejsza zdolność poruszania, zmniejsza mobilność, czyni ciało sztywniejszym, bardziej napiętym. Często jest to okres w którym zaczyna się chodzić o lasce. Często pojawia się kuśtykanie z powodu napięciowego skrócenia nerwów jednej z nóg. Pojawiają się także problemy z chodzeniem z powodu sztywności i skrzywień kręgosłupa. Spożywanie pewnej ilości czosnku każdego dnia polepsza sprawność nerwów i łagodzi skutki ich skurczenia. Wiele osób z różnych powodów jednak wyłącza się z codziennej aktywności społecznej, wzrasta ilość rencistów, inwalidów. Ludzie mniej się angażują w pomaganie innym, wielu czuje się lepszych lub wyższych od innych, uprzywilejowanych, moralnie uprawnionych aby korzystać z pomocy i nie udzielać się dla innych.
Jowisz i Antares w koniunkcji - przynosi wielki zapał religijny prawdziwy lub udawany, kościelny awans, skłonność do hipokryzji, korzyści poprzez krewnych.
Mars i Antares w koniunkcji - przynosi szkodliwe nawyki silnie wpływające na życie, kłótnie z przyjaciółmi i krewnymi, zwykle korzystne dla osiągnięcia zysku. Jeśli w tym samym czasie Księżyc jest z Aldebaran w koniunkcji, niebezpieczeństwie śmierci od miecza lub przez powieszenie.
Dnia 29 września 2014 roku na wieczornym niebie widać było ciekawy układ, gdyż w dość bliskiej odległości znajdowały się 3 ciała niebieskie – nastąpiło złączenie Księżyca, Marsa i Antaresa – najjaśniejszej gwiazdy w gwiazdozbiorze Skorpiona. Koniunkcja Antaresa z Marsem wydarza się co około 2 lata, gdyż Mars obiega ekliptykę w okresie około 2 lat. Patrząc w kierunku Antaresa zawsze patrzymy w kierunku centrum Drogi Mlecznej.
Wenus i Antares w koniunkcji - daje nieszczerość, nieuczciwość, energiczny i zdolny ale egoistyczny.
Gwiazda Antares jest bardzo ważna dla personelu wojskowego i policyjnego oraz dla mistrzów sztuk walki. Antares daje umysłową czujność, przytomność, zdolności strategiczne, odwagę do zmagań ze złem, odwagę do obnażania zła i rzucania wyzwań złym. Zdolności dowódcze są szczególnie silne, gdy Antares jest w koniunkcji z Ascendentem, Księżycem lub Słońcem.
Działanie Antaresa jest podobne do Marsa w koniunkcji z Merkurym, Jowiszem i Saturnem czyli do działania bardzo inteligentnego wojownika skutecznie pacyfikującego wszelkie zło i siły ciemności. Trzy cechy Antaresa: twardziel pokonujący wrogów, wojowniczy, zaczepność (zadziorność) lub zdolność do nagłego ataku z zaskoczenia.
Saturn i Antares - koniunkcja 2014-2017
Saturn w zasięg minimalnej koniunkcji z Antaresem w odległości 15 stopni wchodzi już 11/12 listopada 2014 roku na pięknej koniunkcji wieczornej z Wenus i od tej daty jako granicznej analizujemy wszelkie reakcje anataresowo-saturniczne, a później arymaniczne. Już 6 grudnia 2014 Saturn przybliża się do Antaresa na odległość 12 stopni, a 13 stycznia 2015 wchodzi w zasięg koniunkcji 8 stopni. Jednakże w dniu 14 marca 2015 w odległości 6 stopni od koniunkcji rozpoczyna ruch wsteczny czyli retrogradację na koniunkcji z Antaresem, aby w dniu 1 sierpnia 2015 zatrzymawszy się, rozpocząć normalny już bieg ku koniunkcji z Antaresem.
W dniu 21 grudnia 2015 roku Saturn wchodzi w idealną koniunkcję z Antaresem, aczkolwiek kilkustopniowe dochodzenie do koniunkcji trwa w wypadku powolnego w ruchu wzdłuż ekliptyki całkiem długi okres czasu pozwalający na przemiany społeczne związane z ową koniunkcją. W odległości 4 stopni od Antaresa widzimy Saturna już od około połowy listopada 2015, a w odległości 8 stopni już od początku października 2015 roku, co ostatecznie rozpoczęło zjawisko tańca Saturna wokół Antaresa, jakie ma miejsce raz na około 29-30 lat, raz w cyklu saturnicznej śaniwaram. W odległości 10 stopni od Antaresa jest Saturn już około 16/17 września 2015, a magiczną dla koniunkcji odległość 12 stopni łamie ponownie wracając do ruchu prostego na przełomie lipca i sierpnia 2015, co staje się zwiastunem dalszej części saturnowych godów z Antaresem.
W uważanej za ścisłą koniunkcję 2 stopni pomiędzy Saturnem i Antaresem, obiekty pozostają od około 3/4 grudnia 2015 do około 9/10 stycznia 2016 roku. Przesilenie zimowe i ezoteryczny początek Roku Serca 2015/2016 wydarza się w silnej koniunkcji Antaresa z Saturnem. Do końca stycznia 2015 trwa koniunkcja w odległości 4 stopni, a do 25 marca 2015 roku w Saturn jest w oddaleniu do około 8 stopni od Antaresa, po czym rozpocznie kolejny ruch wsteczny wchodząc w ponowną koniunkcję z Antaresem czyli zawraca z powrotem ku Antaresowi.
Około 22 maja 2016 roku Saturn przybliża się do Antaresa ponownie na odległość mniejszą niż 4 stopnie, a w ścisłą koniunkcję poniżej 2 stopni wchodzi około 18/19 czerwca 2016 roku. W dniu 28 lipca 2016 wędrując ruchem wstecznym, Saturn wchodzi w idealne złączenie, w maksymalną koniunkcję z gwiazdą Antares. Około połowy sierpnia 2016 roku Saturn w ruchu wstecznym zatrzymuje się na Antaresie, co ma miejsce 14 sierpnia 2016 roku (moment zwrotny), a następnie przechodzi koniunkcję już w ruchu prostym wracając w normalny rytm swojej podróży wzdłuż ekliptyki.
W dniu 29/30 sierpnia 2016 Saturn przechodzi trzecią idealną koniunkcję z Antaresem. Około 5 października 2016 Saturn wychodzi ze strefy bliskiej koniunkcji w odległości do 2 stopni, a 27/28 października wychodzi z koniunkcji na odległość ponad 4 stopnie. W dniu 2/3 grudnia 2016 oddala się ponad 8 stopni co generalnie kończy ponad roczny okres potrójnego zbliżenia koniunkcyjnego. Ostatecznie 6 stycznia 2017 roku Saturn oddala się od Antaresa na 12 stopni, a ślady intensywnej potrójnej koniunkcji mogą zacząć wygasać.
Saturn tańczy wokół Antaresa 1 stycznia 1985 do 27 grudnia 1987
Poprzedni cykl podejścia Saturna do Antaresa rozpoczął się z nadejściem stycznia 1985 roku, jednak Saturn jest wtedy w odległości 15 stopni od Antaresa, a jego ruch wsteczny jest dosyć daleki od tej gwiazdy stałej. W dniu 3 marca 1985 wchodzi w koniiunkcję 12 stopni, ale już 8 marca 1985 rozpoczyna ruch wsteczny. W dniu 26 lipca 1985 rusza dziarsko w kierunku Antaresa, aby 31 października 1985 wrócić do koniunkcji 12 stopni, a 19 marca 1986 stojąc kilka dni w zatrzymaniu na idealnej koniunkcji zmienić ruch na wsteczny i rozpocząć kolejne cofanie w ramach tańca saturnicznego wokół Antaresa. Okres stania Saturna w idealnej koniunkcji na Antaresie zdarza się rzadziej, niż przejście co około 30 lat, a planeta Saturn musi zgrać się położeniem z gwiazdą. Takie stanie koniunkcyjne, w koniunkcji idealnej co do kilku minut łuku uważane jest za bardzo wielki wylew siła saturnowo-karmicznych i antaresowych. Z 6/7 sierpnia 1986 Saturna rusza do Antaresa, którego osiąga około 11 listopada 1986 roku tworząc koniunkcję ścisłą. Dnia 28 grudnia 1986 Saturn oddalony już 5 stopni od Antaresa przechodzi w strefę wpływów Tronu Arymana, a wpływu Antaresa wychodzi 27 grudnia 1987, gdy oddala się na ponad 15 stopni od Antaresa, acz obszar wpływów i Antaresa i Tronu Arymana to siły antaresowo-arymaniczne z przewagą arymanicznych. Warto porównać sobie wpływy i oddziaływania koniunkcji Saturna i Antaresa z tych dwóch okresów, aby zobaczyć jak we własnym życiu przebiega ten aspekt cyklu saturnicznego tańca.
Taniec wojenny Saturna i Marsa przy Antaresie - 2016
W tym czasie godów Saturna i Antaresa, dokładnie z 29 luty na 1 marca 2016 także Mars przybliży się do Antaresa na 12 stopni odbywając tam swój wojenny taniec kulminujący pod koniec sierpnia 2016 roku potrójną koniunkcją Antaresa, Saturna i Marsa. Dnia 11 marca 2016 Mars zbliży się już na odległość 8 stopni do Antaresa, a 25 Marca wejdzie w koniunkcję mniejszą niż 4 stopnie. W dniu 6 kwietnia, Mars wchodzi z Antaresem w ścisłą koniunkcję mniejszą niż 2 stopnie.
W dniu 17 kwietnia 2016 Mars dochodzi do Antaresa na odległość nieco ponad 1 stopień i rozpoczyna ruch wsteczny. Około 8 maja 2016 odchodzi w ruchu wstecznym na odległość ponad 4 stopnie, około 21/22 maja oddala się ponad 8 stopni, a 30 maja 2016 wychodzi z koniunkcji całkowicie na ponad 12 stopni robiąc tak zwaną szybką pętlę ruchu wstecznego. Dopiero na przełomie czerwca i lipca 2016 następuje zatrzymanie ruchu pozornego i Mars już 1 lipca zaczyna wracać z powrotem w kierunku Antaresa.
Z 27/28 lipca 2016 Mars zbliża się do Antaresa na odległość mniejszą niż 12 stopni rozpoczynając drugie podejście koniunkcyjne. Już 7 sierpnia 2016 zbliża się do Antaresa na mniej niż 8 stopni, a 16 sierpnia 2016 roku na mniej niż 4 stopnie. Z 20/21 sierpnia 2016 przybliża sie na odległość mniejszą niż 2 stopnie, a przecież wchodzi także w koniunkcję Antaresa z Saturnem, co daje razem ścisłą koniunkcję potrójną (Trivia). Dnia 24 sierpnia 2016 Mars jest w idealnej koniunkcji ścisłej z Antaresem, a jednocześnie z Saturnem, mija oba jasne obiekty na niebie przechodząc pomiędzy nimi, bliżej jednakże po stronie Antaresa.
Dnia 28 sierpnia Mars oddala się od Antaresa na ponad 2 stopnie, kończąc tym najściślejsze swoje połączenie z wojowniczą antypodą. Dzień 1 września to oddalenie na ponad 4 stopnie, a dzień 8 września to już odległość większa niż 8 stopni. Całkowite pożegnanie energii złączenia w odle-głości 12 stopni przychodzi 14 września 2016 roku kończąc taniec wojenny Marsa przy Antaresie.
Jednakże jeszcze, od 8/9 września Mars wchodzi w zasięg koniunkcji z tak zwanym Tronem Arymana czyli punktem 270 stopni długości ekliptycznej, w odległości 12 stopni i podróż przez obszar południowego bieguna Galaktyki, koniunkcja z centrum Galaktyki, z wielką Czarną Dziurą uchodzącą za Tron Arymana. Już 14 września to 8 stopni, a 21 września 2016 roku to odległość 4 stopni. Dnia 24 września to zaledwie 2 stopnie czyli koniunkcja ścisła Marsa z Tronem Arymana.
Przejście przez środek mrocznego obszaru, Punkt 270 stopni długości ekliptycznej następuje 27 września 2016 roku. Dnia 30 września oddala się na ponad 2 stopnie wychodząc ze ścisłej koniunkcji, a 3 października z koniunkcji mniejszej niż 4 stopnie, by w dniu 9 października oddalić się na ponad 8 stopni. Ostatecznie, 15 października 2016 roku Mars odchodzi na ponad 12 stopni kończąc zasadniczo swoje istotne koniunkcyjne przejście przez centrum Galaktyki, Drogi Mlecznej i obszar Tronu Arymana. chociaż trwa ono aż do wyjścia planety z pierwszej połowy Znaku Koziorożca, gdyż sfera Tronu Arymana rozciąga się w tych latach na obszarze 30 stopni, do drugiej połowy Znaku Strzelca do końca pierwszej połowy Znaku Koziorożca, co zmienia się wraz z przesuwaniem się Punktu Przesilenia Zimowego na tle gwiazd).
Taniec Saturna i Marsa na Tronie Arymana 2016 - 2019
Około 5 grudnia 2016 Saturn rozpoczyna okres koniunkcyjny na Tronie Arymana przekraczając wstępną granicę początku koniunkcji mierzącą 12 stopni od Punktu 270 stopni długości ekliptycznej, gdzie mamy centralną część Drogi Mlecznej z jej ogromną czarną dziurą jako centrum Galaktyki czyli dokładne jądro obszaru zwanego Tronem Arymana (Szatana, Bestii). Z 10/11 grudnia 2016 Słońce przechodzi przez punkt koniunkcji z Saturnem w obszarze Tronu Arymana doganiając go na swojej orbicie. Dnia 6 stycznia 2017 Saturn wchodzi w koniunkcję 8 stopni z Tronem Arymana, a w dniu 17 luty 2017 jest już w koniunkcji 4 stopni.
Saturn zatrzymuje się na kilka dni w odległości około 3 stopni od Tronu Arymana i w dniu 6 kwietnia 2017 rozpoczyna taniec ruchu wstecznego czyli retrogradację w obszarze Tronu Arymana. Cofanie w ruchu wstecznym trwa aż do 25 sierpnia 2017 roku, kiedy to następuje kolejne zatrzymanie i rozpoczyna się wędrówka Saturna w ruchu prostym. Okres taki sprzyja konserwatywnym nawrotom, cofaniu do przeszłości, tęsknotom za tym, co było dawniej, ale może wyzwalać siły do przywrócenia starego porządku społecznego, jeśli tęsknoty ludzi są odpowiednio skupiane i kanalizowane w społeczeństwie.
Po 25 sierpnia 2017 Saturn znów biegnie żwawo do koniunkcji z Tronem Arymana, a 26 września 2017 znów osiąga odległość 8 stopni od 270 stopnia aktualnej ekliptyki, który wcześniej opuszcza w ruchu cofania się wstecz dnia 27 lipca 2017. Około 15 listopada 2017 Saturn wchodzi w obszar ściślejszej koniunkcji 4 stopni z Tronem Arymana osiągając 266 stopień długości ekliptycznej. W dniu 28 listopada 2017 należy odnotować koniunkcję Saturna z Merkurym przy Tronie Arymana w Znaku Strzelca, a w dniu 3 grudnia 2017 krytyczne zatrzymanie Merkurego (Hermesa) w odległości ścisłej koniunkcji 1 stopnia przy Tronie Arymana z jednoczesnym wejściem Saturna w obszar ścisłej koniunkcji w odległości 2 stopni od Tronu Arymana. Z 5/6 grudnia 2017 Merkury w ruchu wstecznym ponownie wchodzi w koniunkcję z Saturnem.
W okresie ścisłym Przesilenia Zimowego, w dniu 20 grudnia 2017 Saturn przechodzi przez 270 stopień ekliptyki na którym mamy punkt centralny Tronu Arymana, a zaraz za nim jest Słońce, które też osiąga Tron Arymana w swoim rocznym biegu w dniu 21/22 grudnia 2017 i przechodzi koniunkcję z Saturnem. Dnia 25 grudnia 2017 Wenus przechodzi przez Tron Arymana aby kilka godzin później zaliczyć koniunkcję z Saturnem. W dniu 6 stycznia 2018, z okazji Trzech Magów Wschodu, Saturn wychodzi ze ścisłej koniunkcji 2 stopni z Tronem Arymana. Dnia 11 stycznia 2018 Merkury goniący Słońce Merkury (Hermes) przechodzi przez koniunkcję z Tronem Arymana aby z 12/13 stycznia 2018 przejść przez kolejną swoją koniunkcję z Saturnem, tym razem tuż po drugiej stronie Tronu Arymana czyli już w Znaku Koziorożca. W tym czasie także Wenus kończy swoją sesję koniunkcji ze Słońcem trwającą od około 10 dni czyli od 3 stycznia 2018.
Dnia 24 stycznia 2018 Saturn wychodzi z koniunkcji 4 stopni z Tronem Arymana, a w dniu 12 luty 2018 Mars ponownie wchodzi w koniunkcję z Antaresem odbywaną raz na około 2 lata, co także warto prześledzić, gdyż 20 lutego 2018 Mars wchodzi w obszar 15 stopni od Tronu Arymana w Znaku Strzelca. W dniu 4 marca 2018 Mars podchodzi na mniej niż 8 stopni do Tronu Arymana, a w dniu 11 marca 2018 Saturn odchodzi od Tronu Arymana na odległość ponad 8 stopni w trakcie koniunkcji z Księżycem, a Mars wchodzi w ściślejszą koniunkcję z Tronem Arymana, zbliżając się do koniunkcji na mniej niż 4 stopnie.
Dnia 14 marca 2018 Mars jest już dwa stopnie od Tronu Arymana, a dnia 17 marca 2018 jest już na samym Tronie Arymana czyli osiąga 270 stopień ekliptyki wchodząc jednocześnie w obszar koniunkcji 8 stopni z Saturnem. Mars dogania Saturna wchodząc w tę arymaniczną czyli najbardziej złowieszczą w cyklu saturnicznym koniunkcję z Saturnem w obszarze Tronu Arymana. Inna złowieszcza koniunkcja Marsa z Saturnem wypada, gdy oba są jeszcze w koniunkcji z demonicznym Algolem, ale po stronie Plejad (0 stopień Bliźniąt) tylko w dokładności 2 stopni, gdyż od strony Plejad zaczyna się ich koniunkcja dobroczynna.
Dnia 26 marca 2018 rozpoczyna się zbliżenie koniunkcyjne Marsa z Saturnem na odległość mniejszą niż 4 stopnie, a 30 marca 2018 w odległości mniejszej niż 2 stopnie, a jeszcze 1 kwietnia 2018 Mars odchodzi na ponad 8 stopni od Tronu Arymana. Z 2/3 kwietnia 2018 Mars mija Saturna w bardzo bliskiej koniunkcji, przechodzi tuż pod Saturnem. Mamy jednakże słabszą już, bo w odległości nieco ponad 8 stopni koniunkcję Marsa z Saturnem i Tronem Arymana. Z 13/14 kwietnia Mars wychodzi definitywnie z obszaru Tronu Arymana na ponad 15 stopni czyli przechodzi do lepszej połowy Znaku Koziorożca.
W dniu 18 kwietnia 2018 Saturn kończy kilka dni zatrzymania i rozpoczyna okres ruchu wstecznego po Tronie Arymana z odległości 9 stopni od epicentrum, uważany za najgorsze wydarzenie w procesie przechodzenia Saturna przez obszar Tronu Arymana. W dniu 26 maja 2018 Saturn zbliża się w ruchu wstecznym do Tronu Arymana na odległość mniejszą niż 8 stopni. W dniu 28 czerwca ruch wsteczny rozpoczyna także Mars. W dniu 24 lipca Saturn wraca do Tronu Aryman na odległość mniejszą niż 4 stopnie, aby w dniu 6 września odbić się w odległości 2,5 stopnia z powrotem do ruchu prostego. Kilka dni wcześniej zawraca także Mars. W dniu 19 października 2018 Saturn ponownie odchodzi od Tronu Arymana na odległość ponad 4 stopnie, a 2 grudnia 2018 odchodzi na odległość ponad 8 stopni. W okresie 18-23 grudnia obserwujemy tuż przed wschodem Słońca piękną koniunkcję Jowisza z Merkurym na Antaresie, zatem dobrze widoczną koniunkcję Jowisza z Antaresem oraz z Merkurym, dokładnie w czasie Przesilenia Zimowego.
Dnia 6 stycznia 2019 Saturn odchodzi od Tronu Arymana na ponad 12 stopni uważany za zasięg koniunkcji dla dużych i wolnych w poruszaniu po niebie obiektów, jednak ciągle jeszcze pozostaje w peryferiach obszaru Tronu Arymana, który składa się z całej chmury widocznych gwiazd Galaktyki, Drogi Mlecznej. Dnia 13 stycznia 2019 mamy koniunkcję Saturna z Merkurym, jednak bardzo blisko Słońca, a z 16/17 styczeń Wenus jest w koniunkcji z Antaresem, a Jowisz wchodzi w obszar Tronu Arymana od strony połowy Znaku Strzelca, zaś 22 stycznia 2019 Wenus wchodzi w koniunkcję z Jowiszem w obszarze brzegowym Tronu Arymana.
Ostatecznie, w dniu 1 luty 2019 Saturn opuszcza obszar Tronu Arymana, co uważa się za generalny koniec złowieszczego okresu saturnowego rozpoczętego jego zbliżeniem do do Antaresa z końca roku 2014, aczkolwiek w czasie kolejnego ruchu wstecznego, jeszcze w okresie od 11 sierpnia 2019 do 25 października 2019 Saturn w ramach nawrotu wejdzie jeszcze minimalnie w obszar wpływu Tronu Arymana, a dopiero dzień 25 października 2019 jest ostatecznym wyjściem Saturna z obszaru demonicznej i mrocznej władzy Tronu Arymana - rządów sił ciemności, mroku i kosmicznego zła o wstecznym charakterze (listopad 2014-październik 2019).
W dniu 5 lutego 2019 Wenus przechodzi przez punkt centralny Tronu Arymana na 270 stopniu ekliptyki, a w dniu 18 luty 2019 mija Saturna w pięknej porannej koniunkcji przed wschodem Słońca. Będzie to już koniunkcja maksymalnie pożyteczna, jako że okres najbardziej złowieszczego tańca Saturna na Antaresie i Tronie Arymana uległ przerwaniu. Pełna radość z opuszczenia przez Saturna okresu współpracy ze złowieszczym obszarem Tronu Arymana może mieć miejsce, chociaż złe rzeczy, które się w tym okresie zaczęły zawsze mogą jeszcze jakiś czas ludzkości dolegać.
Jowisz Tron Arymana w idealnej koniunkcji osiąga 2 grudnia 2019, a z obszaru wpływów arymanicznych wyjdzie dopiero 7 lutego roku 2020. Przejścia Jowisza przez Antaresa i Tron Arymana sygnalizujemy, ale to wielki temat zasługujący na osobne omówienie, jako że zdarza się raz na około 12 lat i także trwa dosyć długo, chociaż nie tak jak tańce Saturna w tym obszarze. Z ciekawych zjawisk na niebie, niejako przy okazji, warto odnotować piękne koniunkcyjne przejście Marsa, najpierw w pobliżu Jowisza, a potem w pobliżu Saturna w okresie od połowy marca 2020 do początku kwietnia 2020.
Saturn na Tronie Arymana w latach 26 XII 1986 - 26 grudnia 1989
Jeśli chodzi o poprzedni cykl przejścia Saturna przez obszar Tronu Arymana, to dnia 28 grudnia 1986 roku Saturn oddalony już 5 stopni od Antaresa przechodzi w strefę wpływów Tronu Arymana, gdzie z 24/25 stycznia 1987 roku zalicza arymaniczną koniunkcję z Wenus. W odległości 9 stopni od Punktu 270 stopni na Ekliptyce, w dniu 31 marca 1987 roku rozpoczyna ruch wsteczny czyli retrogradację. Cofa się idąc do koniunkcji 4 stopni z Antaresem w dniu 18 sierpnia 1987, a potem już normalnie biegnie na Tron Arymana wracając w jego sferę wpływów dnia 12 września 1987 roku. Saturn mija Tron Arymana 12 lutego 1988 roku, a przecież w koniunkcji z Tronem Arymana jest także ulubiony przez zachodnich astrologów Uran. Za kilka dni, od 20 do 25 luty 1988 przez koniunkcję Saturna z Uranem na Tronie Arymana przechodzi Mars, który łączy siłę z Saturnem w dniu 23 luty 1988 roku. Od 5/6 kwietnia 1988 roku Saturn rozpoczyna ruch wsteczny przez Tron Arymana, w ścisłej doń i Urana koniunkcji, aby 31 maja 1988 przeciąć Punkt Tronu na 270 stopniu Ekliptyki, a po zatrzymaniu w dniu 31 sierpnia 1988 roku 4 stopnie po stronie Znaku Koziorożca, rusza znów w ruchu prostym przez Tron Arymana, który przecina w koniunkcji 11 listopada 1988 roku. W pozycji 1 stopień od brzegu sfery wpływów Arymana Saturn w dniu 23 kwietnia 1989 rozpoczyna swój kolejny bieg wsteczny w kierunku Tronu Arymana. Po zatrzymaniu w odległości 7 stopni od centrum Tronu Arymana w dniu 9 września 1989 roku Saturn rusza już aby wyjść z obszaru Tronu Arymana, podczas gry Uran ciągle znajduje się w samym centrum wpływu sił arymanicznych.
Arymaniczna koniunkca Saturna z Wenus w dniu 15/16 listopada 1989 oraz miesiąc później arymaniczna koniunkcja z Merkurym w dniu 16/17 grudnia 1989 to dopełnienie tańca saturnicznego w obszarze Tronu Arymana, który Saturn opuszcza ostatecznie w dniu 26 grudnia 1989 roku. Z wiedzy historycznej pamiętamy przewrót polityczny w Polsce jaki miał miejsce formalnie 4 czerwca 1989 roku, na arymanicznym ruchu wstecznym Saturna, to znaczy w obszarze wpływów Tronu Arymana, stąd wszyscy profesjonalni astrolodzy muszą sobie raz na zawsze wbić do głowy, że to co się wtedy wydarzyło było dziełem sił najgorszego zła, ciemności i mroku, zatem upadek PRL to dla Narodu Polskiego zły omen, zły znak, politycznie bardzo szkodliwe wydarzenie spowodowane wyładowaniem społecznych uwarunkowań karmicznych oraz działaniem wstecznych sił ciemności i mroku oraz planetarnego zła. Nie dziwią zatem i złe skutki tak zwanej ustrojowej transformacji ani pogorszenie sytuacji społeczeństwa spowodowane przez dojście do władzy sił wszetecznych przed którymi Polskę raczej należało chronić militarnie niźli pozwolić na kryzys jaki się wtedy Polsce i innym krajom przydarzył.
Opis kolejnego tańca Saturna na Antaresie i Tronie Arymana dodamy przy okazji, zatem zapraszamy do zaglądania do tego artykułu. Wiedza o Saturnie i Antaresie oraz o Saturnie i Tronie Arymana należy do podstaw fundamentalnych profesjonalnej astrologii, tak rzadko w Polsce spotykanej.
 |
| Antares - umierająca gwiazda |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz