Bhagavad Gita - filozofia odwieczna
 |
| Śri Kriszna i Ardżuna |
Jeszcze w XIX wieku badania powstałych wówczas nauk Mitologii Porównawczych i Religii Porównawczych, wykazały wspólność zasadniczą wszystkich wielkich Religii, nie tylko w naukach etycznych i moralnych, ale i w metafizyce i filozofii. A w naszym stuleciu prace uczonego filozofa i socjologa profesora Bhagawan Dasa, jak i wielu innych podające przykładowo wyjątki ze wszystkich wielkich Religii, utrwaliły to przekonanie wśród wykształconych warstw wielu narodów; zaś wydane w ostatnich latach wspaniałe dzieło sławnego pisarza i myśliciela angielskiego Aldousa Huxley'a - "Perennial Philosophy" - jeszcze wyraźniej i dobitniej stwierdziło, na uderzająco dobranych wyjątkach i cytatach, istnienie zespołu Prawd, które obecne we wszystkich Religiach są jak nić złota jednocząca je wewnętrznie, wbrew ciasnocie ortodoksów, lubiących podkreślać różnice i - oczywiście - wyższość swego własnego wyznania. Tę wspólną, nieodmiennie powtarzającą się najgłębszą filozofię nazwał Huxley "Odwieczną". Stwierdza iż znalazł ją zarówno w Wedancie jak u Proroków hebrajskich, w chińskiej księdze Tao i w Dialogach Platona, w Ewangelii św. Jana i u mistyków chrześcijańskich (Eckhart, Bohme, Ruysbrock, Nowalis, św. Jan od Krzyża, itd.) w Buddyjskiej szkole Mahajany, u Plotyna, Orygenesa i Areopagity, jak i u Sufich - w mistycznej Szkole Muzułmańskiej.
Mistycy tych wszystkich, pozornie tak różnych Religii, a właściwie jednej duchowej drogi do Prawdy, usiłują oddać wszędzie w podobnych, nieraz identycznych słowach, swe odkrycia i widzenia nieuchwytnych rzeczy Ducha i najważniejszego: stwierdzenia własnym, "konkretniejszym" nad wszystko, doznaniem, że istnieje Przenajwyższe Niewypowiedzialne, z którym można się duchem zjednoczyć. Huxley stwierdza, że cztery prawdy powtarzają się niezmiennie w każdej z badanych przezeń religii, stanowią więc podstawy "Odwiecznej Filozofii". (Dla przykładu patrz Wstęp do V tomu Antologii Indyjskiej wyd. Biblioteki Polsko-Indyjskiej, Madras 1956). Oto one:
- Iż wszystko co widzimy, cały świat materii i świadomości ze wszystkimi istnieniami - roślin, zwierząt, ludzi, nadludzi, Aniołów, duchów, jak i wszystko niewidzialne, jest przejawieniem jednego Boskiego "Podłoża", jak je nazywa, w którym wszystkie względne istnienia mają swój byt, poza którym istnieć nie może nic.
- Iż człowiek nie tylko może mieć logiczne pojęcie o istnieniu tej Pra-przyczyny, ale jest w stanie doświadczyć własnym doznaniem Jej istnienia i Jej potęgi; bezpośrednio poznając Ją, władzą intuicji, o wiele wyższą od rozumującego intelektu. Charakterystyczną cecha tego bezpośredniego poznania jest jednoczenie się z poznawanym.
- Iż człowiek składa się z dwoistej natury: osobowej, znikomej i przemijającej, oraz nieśmiertelnego i wiecznego Ducha, który jest iskrą Boga w nim; i zależnie od swej woli może utożsamiać się z niższym, albo też z Duchem, który będąc tej samej co "Boskie Podłoże" natury, wprowadza w zjednoczenie z Rzeczywistością Jedyną.
- Iż celem życia człowieka na ziemi jest tylko i jedynie to utożsamienie się ze swym wieczystym Duchem, co jest jednoznaczne z wejściem w potęgę, twórczość i szczęśliwość bez miary.
Uważając te prawdy za podstawowe i wszystkim ludom i wiekom, we wszystkich Religiach, wspólne, jakież będzie miejsce Gity w tej "Odwiecznej Filozofii"?
Na to Huxley odpowiada iż Gita jest nie tylko kamieniem węgielnym i najgłębszym przedstawieniem treści i jądra Hinduizmu i jego prastarej filozofii, ale jest również najjaśniejszym, najbardziej zrozumiałym streszczeniem "Odwiecznej Filozofii" i ma nie mniejszą wartość dla wszystkich ludzi, wszelkich religii lub żadnej, jak dla Hindusów.
A Christopher Isherwood, tłumacz chyba najostatniejszego przekładu Gity na angielski, mówi iż jest ona zarówno najwspanialszą Pieśnią i najgenialniejszym przedstawieniem Wedanty, jak i proroczą wizją na kształt Izajasza lub Dawida, jest też miejscami najwyższym wzlotem mistycznego natchnienia i ekstazy; jest także "ewangelią", gdyż to najgłębsze co przekazuje człowiekowi jest ponad czas i ponad przestrzeń, nie należy specjalnie do żadnej epoki i do żadnej rasy, ni narodu, jest bowiem wieczne i powszechne. Czuje się w niej że: "to Bóg przemawia do człowieka, swego przyjaciela", a słowa Jego są rzeczywiste na wieki, dla każdego ludu, dla każdego kto szuka Prawdy, równie aktualne dziś, jak 10.000 lat temu, jak będą kiedyś przy końcu istnienia człowieka na ziemi.
Tak, bo Prawda jest ponad czasem i wszelką względnością.
© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: radża-joga.blogspot.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz